Dat had ik weer. Ik wilde het eerst niet geloven, maar ik begon toch dingen te merken. Hij vond me leuk, dat was wel duidelijk. Gelukkig was hij zo stil als het maar zijn kon, en verlegen, want hij kwam op school niet naar me toe. Oké, ik had er even over nagedacht, maar hij maakte niets los bij me. Hij was blij vlagen ook gewoon irritant, vooral in de les. Een betweter af en toe. Had hij nou niet door dat triomfantelijk het antwoord weten iedereen irriteerde? Dat vingertje dat hij dan ook opstak. Priemend de lucht in. Je hoorde soms mensen om je heen zuchten. Ik had er echt over na zitten denken, maar na een halve maandag wist ik het zeker, dat ging ‘m niet worden. Ik moest me ook niet laten leiden door die opmerking van Daphne. Dat hij altijd naar me glimlachte was ook wel omdat ik hem met rust liet. Ik wist een geheim van hem, hij van mij. En dat hielden we lekker voor onszelf. Na het sporten zorgde hij weer dat hij naast me stond. Ik stond al in de hoek, hij kwam naast me staan. Hij bleef met zijn rug naar de andere jongen naast hem staan, voorkant naar mij. Hij bekeek me. Ik liet hem kijken. Hij deed me na, wreef over zijn lichaam om de zeep weg te spoelen. Ik zag hem dikker worden. Hij draaide wat bij, zodat niemand verder zijn voorkant kon zien. Hij ging toch niet…? Hij deed het, wreef zijn voorhuid naar achteren en weer terug. Ik grijnsde naar hem, zag dat hij doorgroeide tot een volle erectie. Dat was volgens mij ook weer niet zijn bedoeling, beetje paniek in zijn gezicht. Ik deed mijn kraan dicht, pakte mijn handdoek. Hij keek naar me. Ik griste zijn handdoek van het haakje en gooide die naar hem toe. Hij glimlachte. Ik droogde me snel af en sloeg mijn handdoek om me heen. Wegwezen. Nu hield ik hem wel in de gaten. Handige jongen. Handdoek om hem heen, volgens mij zat hij strak omhoog tegen hem aan. Als je niet wist dat hij een knalharde had, dan kon je het niet zien. Zijn boxer trok hij onder zijn handdoek aan, meteen daarna zijn broek. Gered, al was hij vast niet helemaal droog. Nood breekt wet. Iets dichterbij trok Abel net zijn boxer aan. Ik wilde niet kijken maar, God, wat was hij lekker. Hij keek toch ook weer naar mij. Jordy ook, toen hij langs liep naar buiten. Toen ik de gang van school in liep zag ik hem net uit de toiletten komen, licht rode wangen. Of ik wilde of niet, ik kreeg er een beeld bij. En dat vond ik niet eens zo vervelend.
Zou hij aan mij gedacht hebben, dacht ik toen ik hem na keek.
‘Zo, die is ook weer klaar met rukken,’ hoorde ik schuin achter me.
Ik keek om, grijnsde. Het was John, mijn minst favoriete jongen uit onze groep.
‘In de kleedkamer had ie al een harde,’ grinnikte hij.
We liepen naar de kantine, de rest was er al. Jordy kwam net binnen.
‘Lekker gerukt?’ riep John.
Jordy moest het gehoord hebben, maar hij liep stoïcijns door. De rest lachte.
‘Hij kwam net van de wc,’ lachte John, ‘in de kleedkamer had ie al een stijve.’
‘Waar jij op let zeg,’ zei ik.
‘Kijk maar uit Duco,’ zei Abel, ‘hij stond naast je, ik zag hem naar je kijken.’
‘Hij doet zijn best maar,’ zei ik.
Jordy was gaan zitten aan een tafeltje achterin, rug naar ons toe. Hij had zijn telefoon vast.
‘Zou hij nou porno zitten te kijken?’ grijnsde John.
Hij wilde opstaan, ik snapte wat hij van plan was.
‘Laat gaan, man,’ zei ik. ‘Laat hem toch.’
John bleef zitten, gelukkig. Ik kende hem, als hij daar ging kijken dan was de kans groot dat Jordy nog even zijn telefoon kwijt zou zijn. Daar kende ik John goed genoeg voor. Die ging heel zijn telefoon doorpluizen. Vernederend doen.
‘Ik hoef ook niet te kijken, ik weet zo ook wel dat het zo is.’
Ik lachte maar.
‘Wat een homo,’ zei hij terwijl hij over zijn schouder naar hem keek.
‘Dat jij dat weet,’ plaagde ik.
‘Is toch duidelijk? Hij knipt zijn schaamhaar bij zelfs.’
Ik zag Abel meteen naar me kijken.
‘En dan ben je homo?’ lachte ik. ‘En bedankt.’
John keek me verbaasd aan.
‘Ja, wat?’ vroeg ik uitdagend.
‘Jij ook? Waarom?’
‘Fris. Hygiënisch. En als je één keer commentaar hebt gehad over al die haartjes, dan knip je het bij.’
‘Commentaar?’
‘Als je een vriendin hebt. Die vinden dat niet leuk, als die haren in hun mond. Maar daar kom jij ooit nog wel eens achter jongen,’ daagde ik hem uit.
Hij keek getergd, beledigd. Jaloers. Zeker toen de rest er hard om begon te lachen.
‘Jij hebt een vriendin?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Relatie gehad. Driekwart jaar. En dan gebeurt er wel eens wat ja. Maar daar kom je ooit nog wel eens achter,’ grijnsde ik.
Ik genoot er van John eens een hak te zetten, zeker met de goedkeuring van de rest. Abel keek naar mij. Jaloers bijna. Van binnen lachte ik, als hij zo graag wilde dan wilde ik het hem wel mee laten maken.
‘Homo,’ zei John terwijl hij nog eens over zijn schouder keek.
‘Misschien knipt hij het daarom ook wel bij,’ grijnsde ik.
‘Waarom?’
‘Commentaar gehad bij het pijpen.’
‘Jordy?’ John lachte. ‘Die weet niet wat het is.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Je zei dat hij een stijve had, dus hij weet hoe het werkt. Je kunt zeggen van hem wat je wil, maar hij is niet dom. Die weet wel hoe het zit allemaal hoor.’
‘Die heeft geen seks, echt niet.’
Van binnen lachte ik om de manier waarop hij het zei. Het klonk bijna jaloers.
‘Je weet het niet.’
‘Echt niet.’
‘Zijn geschoren pik vertelt een ander verhaal,’ treiterde ik.
De rest lachte, wat John niet helemaal lekker zat. Af en toe keek hij nog eens om, het broeide.
We wilden nog even naar buiten, frisse lucht. We stonden op, John ook. Wij liepen naar de gang, John maakte een omweg, langs Jordy. Dat merkte ik pas toen ik kabaal hoorde en omkeek. John struikelde over een tas van iemand, kon zich nog net overeind houden. Ik schoot in de lach. De jongen van wie de tas was trok hem geschrokken naar zich toe, keek afwachtend naar John. John keek niet terug, die had maar één target. Jordy. Die had het te laat in de gaten. John griste van achteren de telefoon uit zijn handen.
‘Gay porno aan het kijken?’
Jordy keek, zei niets. Zijn ogen keken berustend, vroegen het bijna: “geef terug”.
John lachte, liep een paar passen weg en veegde met zijn vinger. Hij had een gemene grijns op zijn mond. Af en toe keek hij over zijn schouder. Hij zag de kantinebeheerder op tijd. Achteloos gooide hij zijn telefoon terug op tafel en liep weg.
‘Homo.’
Jordy griste snel zijn telefoon van tafel, keek naar mij.
Vlak voor de les ging John verder. Jordy stond al bij het lokaal, de deur was nog dicht. John liep langs hem, deed alsof hij struikelde en nam in zijn val de tas van Jordy mee. Hij stootte zijn hoofd tegen de muur, wat vast niet de bedoeling was. Ik lachte. Tweede keer, wat een sukkel. John had het wel in de gaten, dat er gelachen werd door iedereen. Was het afreageren, of dacht hij dat iedereen lachte om wat hij deed met de tas van Jordy? Hij had hem van zijn arm getrokken, ritste hem open.
‘Eens kijken,’ zei John onderzoekend.
Jordy keek gelaten, probeerde zijn tas terug te pakken. John was snel, zocht in de rugzak, doorwoelde het.
‘Geen pornoboekjes, Jordy?’
‘Geef terug,’ zei Jordy timide.
John ritste een zijvakje open. ‘Eens kijken of hij condooms bij zich heeft. Van die extra stevige denk ik. Om eens lekker in je kont geneukt te worden.’ Hij keek Jordy grijnzend aan. ‘Toch?’ vroeg hij er treiterend achteraan.
Jordy keek moeilijk, angstig bijna. Ik snapte al snel waarom. John trok zijn hand uit het zijvakje.
‘Aha!’
Tussen zijn vingers hield hij een roze rubber bandje. Gaypride.
‘Nou weten we het zeker,’ grijnsde hij. ‘Jordy is gewoon homo.’ Hij had zijn gezicht vlak voor die van hem. ‘Toch? Gay. Een flikker.’ Hij hield het bandje omhoog. ‘Gebruik je die ook als cockring als je naar de club gaat? Scheer je daarom je pik kaal?’
Hij keek er nog een keer naar, rook er aan en liet hem toen overdreven geschrokken terug in zijn rugzak vallen.
‘Gatverdamme. Ik ruik de kont van iemand nog.’
Hij zette een paar stappen van Jordy vandaan, en smeet zijn rugzak de hoek van de gang om. Ik zag er nog wat dingen uitvliegen voor het uit het zicht verdween. Jordy liep er achteraan, vlak voor hij de hoek om was keek hij me aan. Smekend.
‘Homo,’ zei John nog een keer triomfantelijk.
Achter me ging de deur van het lokaal open, ik ging met de rest mee naar binnen. Toen de les begon en de leraar de deur dicht deed was hij er nog niet. Hij kwam ook niet meer. Jordy was volgens mij naar huis.
Hij was echt weg, in de tussenpauze was hij ook nergens meer te zien. Het viel me op, niemand deed daar moeilijk over. John was de bink van de middag. Hij was er wel tevreden mee, met wat hij gedaan had. Hij hield zijn arm gestrekt, had zijn vingers van zijn andere hand waar het bandje om zijn pols moet hebben gezeten, wiegde met zijn heupen.
‘Nou weten we het zeker jongens. Jordy is gewoon gay. Vandaar dat hij altijd zo’n sissy is.’
Ik hield mijn mond maar, zeker omdat iedereen lachte. Ook Abel. John keek ineens naar mij.
‘Kijk maar uit Duco. Hij komt altijd naast jou staan bij het douchen. Hij krijgt er zelfs een stijve van. Ik zou me niet op mijn gemak voelen.’
Ik lachte maar. Haalde mijn schouders op. ‘Als hij wil kijken dan doet hij dat maar.’
‘Voor je het weet zit hij er in.’
Nu lachte ik echt. ‘Daar ben ik dan nog altijd zelf bij John. Doe normaal.’
‘Ik zou toch maar uitkijken.’
‘Ik zal voorzichtig zijn John, maak je geen zorgen.’
Hij grijnsde. Ik kreeg een steeds grotere hekel aan die gast. Zijn blik zei me genoeg. Lomp, zijn eigen onzekerheid maskeren door een andere te overbluffen. Ik had wel gezien hoe hij keek toen ik die grap maakte dat hij nog nooit seks had gehad en Jordy waarschijnlijk wel. Het deed hem zeer, zat hem dwars. En dat moest rechtgezet worden, met tot gevolg dat Jordy nu naar huis was.
Ik reed met Abel en Hans naar huis. Er was even sprake van dat we naar mijn huis zouden gaan, maar op het laatst werd toch besloten naar Abel te gaan. Gelukkig, dan kon ik gaan wanneer ik wilde.
‘Dat Jordy ineens weg was,’ zei Hans toen we onderuit in de bank zaten met de tv aan.
‘Ja,’ lachte Abel, ‘verbaasde mij ook.’
Ik glimlachte maar. ‘John pakte hem ook wel flink aan.’
‘Hij vraagt er toch ook om, Duco?’ zei Hans. ‘Een stijve krijgen en daarna gaan rukken op de plee is niet slim.’
Ik lachte. ‘Misschien niet, maar iedereen heeft zijn behoeftes toch? Jij laatst ook voor we naar huis gingen.’
‘Ik zat niet te rukken!’ riep Hans lachend.
Ik kreeg een kussentje tegen mijn hoofd gegooid.
‘Tuurlijk niet,’ zei Abel spottend.
We lachten.
‘En dan roze bandje in zijn tas. Waarom heeft hij dat ook in zijn tas zitten?’
‘Je gaat er van uit dat niemand zomaar in je tas gaat zitten neuzen,’ zei ik voor me uit.
‘Jordy moet ook gewoon meer van zich af bijten,’ zei Abel.
Ik keek naar hem. ‘Alsof John dat ooit toelaat.’
‘Da’s waar.’
‘Het blijft een rare,’ zei Hans als eindconclusie.
Ik was niet van plan om lang te blijven, maar Hans was nog eerder weg dan ik. Abel en ik zaten op ons gemak naar de tv te staren.
‘Je had John wel mooi klem zitten met die opmerking,’ zei hij ineens.
‘Huh?’
‘Over die seks.’
Ik lachte. ‘O, dat? Ha ha, ja. Nou ja. Ik vond het wel grappig, zeker toen ik zei dat Jordy misschien wel seks heeft en hij dus duidelijk niet.’
Abel keek naar me. ‘Kijk je uit met die gast?’
‘Met Jordy? Maak je geen zorgen.’
‘Nee, met John.’
Ik keek naar Abel. ‘Jouw favoriet is het ook niet?’
Abel haalde zijn schouders op. ‘Hij zit er bij. Maar af en toe is hij gek. Meer zeg ik niet. Zet hem niet teveel voor lul. Vindt hij niet leuk.’
Ik glimlachte. Ik ging daar maar eens rekening mee houden.
‘Het was bizar Daphne,’ zei ik.
‘Kan ik me voorstellen.’
‘Nee, echt. Het gebeurde voor mijn neus, en ik zat in het lokaal voor ik er erg in had.’
‘En hij kwam niet meer terug?’
‘Nee. Hij is naar huis gegaan.’
‘Jeetje.’
‘En ik deed niets.’
‘Wat had je kunnen doen?’
‘Tas voor hem terug pakken, terug geven, weet ik veel.’
‘Waarom deed je het niet?’
‘Het ging allemaal zo snel…’
We zwegen even.
‘Oké, ik durfde ook niet. Dan kreeg ik dezelfde shit over me heen. Hé, zit je bij jouw computer?’
‘Ja, mijn Ipad, hoezo?’
‘Check Facebook eens. Die Zwarte Doos pagina die ik je eens heb laten zien.’
‘Waarom? Momentje… Holy shit.’
‘Uhu.’
‘Duuk, waarom doet niemand iets hier tegen? Dit gat echt ver hoor.’
‘Vind ik ook. Welkom bij onze schoolhumor.’
‘Het is gewoon een gay pornofoto! Dat slecht opgeplakte hoofd is van die Jordy zeker?’
‘Yup,’ zuchtte ik.
‘Wie heeft dit gepost?’
‘Een lafbek met een fakeaccount. Ik verdenk die John er van, maar zeker weten doe ik het niet.’
‘Weet die Jordy dit?’
‘Ik weet niet of hij het al gezien heeft. Hij is getagd in ieder geval.’
‘Godverdomme. Dit gaat echt te ver Duuk. Zal ik er eens een reactie onder zetten?’
‘Je laat het. De enige die je kent van ons ben ik. Dan weten ze meteen waar het vandaan komt.’
‘Die hoeveelheid likes ook…’
‘Mensen van school allemaal. Denk ik. Een hoop ken ik er nog niet eens van. Andere klassen.’
Ik rekte me uit en zuchtte.
‘Volgens mij is jouw coming out nog een eind weg daar.’
‘Dat weet ik wel zeker,’ zei ik terwijl ik nog een keer door de lijst met likes scrolde.
Hans stond er bij, ik was teleurgesteld dat ik een stukje lager ook Abel tegen kwam. John stond bijna bovenaan, wat mijn vermoeden dat hij het was geweest alleen maar versterkte. De lul. Dit kon hij niet maken.
‘Ey, Daphne, ik ga hangen. Heb nog wat huiswerk te doen.’
‘Is goed. Duuk?’
‘Ja?’
‘Laat die jongen niet vallen.’
‘Nee. Ik weet alleen nog niet hoe.’
Ik had medelijden met Jordy. Hoe irritant hij ook kon zijn. Maar wat kon ik doen? Als ik openlijk zijn kant koos, dan was ik misschien wel die hele groep kwijt. Zouden Hans en Abel mij laten vallen? Ik had echt geen idee maar dat benauwde mij. Waarom was Jordy ook niet gewoon wat zekerder van zichzelf? Door zijn hele schuchtere houding was hij ook wel een magneet voor die dingen. Kon ik daar niet wat in ondersteunen? Ik zuchtte, ik zou niet weten hoe. Als ik dat ging doen dan was de kans groot dat hij aan me zou kleven en dat zag ik ook weer niet zitten. Ik keek door mijn kamer, ik glimlachte bij het idee om hem eens gewoon bij mij thuis uit te nodigen. Dat zou wel heel raar zijn. Als hij me als een goede vriend ging zien zat ik er waarschijnlijk helemaal aan vast. Ik keek voor ik ging slapen nog even door internet heen, naar die ene geplakte foto met Jordy. Er stond een reactie tussen die de foto en de likes helemaal afkraakte. “Ja, dit is een fakeaccount, net zoals jij, laffe poster”, stond er als laatste. Ik grijnsde, dat kon maar één iemand zijn. Ik herkende de schrijfstijl, dat was Daphne, dat kon niet missen. Ik pakte mijn telefoon.
“Ik hou van je, met je fakepost”, typte ik.
Net veel later kreeg ik er eentje terug. “Had jij ook kunnen doen.”
Er stond een knipogende emoticon bij. Grappig, maar ze had wel gelijk.
Ik was tevreden. Het was nog best laat geworden, maar ik had mijn reactie er ook onder gezet. Met een snel aangemaakt account ja. Laf misschien, maar ik moest iets. Ik moest er voor zorgen dat ik Jordy even alleen tegen zou komen op school, ik ging hem een hart onder de riem steken, dat lang niet iedereen het met die flauwekul eens was. Ik moest hem laten voelen dat hij niet alleen stond. Dat was wel het minste wat ik voor hem kon doen.
‘Heb je het gezien op facebook?’
Ik keek naar Abel die naast me reed. ‘Die foto van Jordy?’
‘Ja.’
‘Die heb ik gezien ja. Gaat wel ver hè?’
‘Beetje wel.’
‘Waarom heb je hem dan geliked?’
‘Weet ik niet, ik moest er ook wel even om lachen.’
‘Er stond ook wat commentaar onder.’
Abel vloekte. ‘Godverdomme, niet weer he?’
We zagen zwaailichten in de verte.
‘Zou het de overweg zijn?’ vroeg ik.
‘Wat anders? Kom, we draaien om.’
‘Niet even kijken of het wat anders is?’
‘Wat anders zou het zijn. Kom, anders zijn we echt te laat.’
We draaiden om, begonnen wat sneller te trappen.
‘Ik dacht dat het bijna nooit voorkwam,’ lachte ik.
Abel haalde zijn schouders op. ‘Dit is wel heel snel achter elkaar ja.’
Toen we over de volgende overweg waren keek ik op mijn telefoon. We gingen gewoon op tijd komen zag ik.
‘Er stond ook commentaar onder die foto, heb je die gezien?’
‘Ja, ik zag het vanmorgen. Anoniem, beetje laf.’
‘De foto is ook anoniem.’
‘Ja, als je daar je naam onder zet dan ben je wel even klaar op school, denk ik.’
‘Net zo laf dus.’
Abel grijnsde. ‘Beetje wel ja.’
We waren op tijd, we hoefden zelfs niet eens meteen naar binnen.
‘Lekker laat?’ lachte Hans.
‘De overweg was dicht,’ zei Abel, nog een beetje gehaast.
Ik keek rond, zag Jordy nergens. Binnen waarschijnlijk. Als hij er was tenminste, bedacht ik. Zou ik na zo’n dag al terugkomen? Zou ik dat ooit nog willen na zo’n foto op facebook? Ik kreeg het benauwd: wat als hij nooit meer terug kwam? Zou hij dan een andere school kunnen vinden? Misschien wel goed ook. Opnieuw beginnen, frisse start. We gingen naar binnen, ik tuurde door de kantine maar ik zag hem nergens. Het was tijd om naar de les te gaan. De leraar deed de deur dicht en het werd langzaam stil. Geen Jordy, zijn stoel was leeg.
Tijdens de eerste pauze zaten we bij elkaar, aan onze tafel. Ik pakte het flesje water uit het zijvak van mijn rugzak en nam een slok. John zat schuin tegenover me. Abel zat naast hem. Hans naast me, zoals gewoonlijk. Er werd gelachen, grappen gemaakt. Jordy werd door niemand gemist.
‘Wie heeft die foto gisteren op de Zwarte Doos gezet?’ vroeg John.
Ik onderzocht zijn gezicht. Hypocriete zak. Ik wist wel bijna zeker dat hij het was. Hij zocht bevestiging leek het wel, dat iedereen zijn grap geweldig vond. Jongens lachten.
‘Degene die dat gedaan heeft, heeft een geweldig gevoel voor humor.’
Ik grijnsde. Wat een doorzichtige lul. John keek meteen naar mij.
‘Mooi toch?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Fakeaccount. Kan iedereen geweest zijn.’
‘Maakt niet uit, het gaat om de grap toch?’
‘Hm.’
‘Ik vond ‘m goed gevonden,’ zei Hans.
Ik keek opzij, hield mijn neutrale gezicht. Abel keek naar me, maar zei niets. Iedereen lachte weer.
‘Het zal hem leren stiekem te gluren in de douches,’ hoorde ik.
‘Dat zal niet snel meer doen,’ zei iemand anders.
‘Moet je geruststellen Duco.’
Ik keek naar de jongen op de hoek van de tafel. ‘Hij doet zijn best maar.’
‘Dat interesseert jou helemaal niets hè?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Iedereen ziet iedereen daar, wat maakt het uit?’
Ik keek even naar Abel, zag hem weer zonder kleren voor me.
‘Ja, maar de rest gaat daarna niet zitten rukken op de plee,’ ging de jongen verder.
Ik grijnsde. ‘Nou en? Hoeveel jongens rukken thuis niet terwijl ze aan één van die meiden denken?’
‘Dat is anders.’
‘Echt?’
John keek naar me en schudde zijn hoofd. ‘Jij bent een rare, Duco.’
Ik lachte. De bel ging, we stonden op en liepen terug naar het lokaal waar we les hadden. John liep voor me, ik zag zijn rug en dacht na. Vond hij me echt een rare? Moest ik langzamerhand uit gaan kijken? Abel waarschuwde me ook al.
De leraar was al in het lokaal, hij keek serieus. Het leek wel of iedereen het voelde, het was stiller dan normaal. De directeur kwam binnen. Hij keek misschien wel nog strakker dan de leraar. Daarna was het helemaal stil, er was iets. Ik vermoedde dat het met die foto op facebook te maken had. Ik gluurde naar John, volgens mij dacht hij het ook. Hij keek zelfverzekerd, niemand kon bewijzen dat hij het had gedaan. De directeur kuchte toen de deur dicht was.
‘Ga zitten allemaal,’ zei hij niet onvriendelijk.
Onnodig om te zeggen, iedereen zat al.
‘Ik heb slecht nieuws. Ik heb net telefoon gekregen dat jullie klasgenoot, Jordy vanmorgen is verongelukt.’
Ik wist niet wat er gebeurde. Ik voelde het bloed uit mijn kop trekken, ik begon te zweten. Verongelukt, die overweg, ik wist genoeg. De directeur praatte door, maar ik keek alleen maar naar John, zijn houding. IJskoud, er was niets aan hem te zien. Had die gast nou geen enkel gevoel in zijn donder? Ik keek naar Abel, die keek even terug, maar al heel snel weer naar zijn handen voor hem op tafel.
‘Jezus,’ siste Hans naast me.
We keken naar elkaar, wat moesten we zeggen?
‘We hebben besloten de lessen voor jullie te schrappen de rest van de dag,’ hoorde ik de directeur nog net zeggen.
Ik keek omhoog, zag hem staan.
‘Als er iemand over wil praten dan staat de vertrouwenspersoon klaar. Vandaag, morgen, volgende week, wanneer je wil. Ik denk dat het goed is samen in de kantine even iets te gaan drinken.’
Ik stond op, als verdoofd. Er schoot van alles door me heen. Ik bewoog traag, was met Abel een van de laatsten die het lokaal uit gingen. De directeur stond nog bij de leraar, keek ons na. Ze liepen achter ons het lokaal uit. Abel keek om.
‘De overweg vanmorgen,’ zei hij tegen ze, ‘was dat Jordy?’
De leraar knikte.
‘Het was geen toeval hè? Geen ongeluk?’
‘Nee,’ zuchtte de directeur serieus.
We slenterden door, met de rest. Er keken jongens achterom, die hadden het ook gehoord. Het was stil, ook in de kantine. De leraar ging bij een aantal klasgenoten aan tafel zitten. Er werd gepraat. Onze tafel was redelijk stil. Wat moest je ook zeggen op zo’n moment. Abel zat half onderuit, naar zijn schoenen te kijken. Er gingen mensen naar huis. De leraar kwam nog even bij onze tafel staan.
‘Ga maar naar huis,’ zei hij. ‘Morgen praten we verder.’
We knikten. Ik bleef zitten, geen zin om te bewegen. Daardoor bleef Hans zitten, ook Abel, daardoor de rest.
‘Zullen we gaan jongens?’ vroeg John. ‘De stad in of zo? We hebben de hele dag.’
Ik haalde mijn schouders op.
‘Hij heeft ons zo wel een vrije dag bezorgd.’
‘John,’ zei Abel, ‘niet leuk.’
John keek naar mij. ‘Je kunt nu in ieder geval rustig douchen.’
Ik keek hem strak aan. ‘John, ik weet niet of je het door hebt, maar er is iemand dood.’
Hij keek een beetje onverschillig.
Ik rekte me uit. ‘Nou, degene die die foto op facebook heeft gezet kan trots op zichzelf zijn,’ zei ik cynisch.
John zei gelukkig niets meer. Ik had zin om hem op zijn bek te slaan.
‘Kom, we gaan,’ zei een jongen.
Daar ging John snel op in. ‘Ja,’ zei hij half opgelucht.
Ik stond op, liep de gang in. ‘Ik ga nog even pissen,’ zei ik.
‘Ga je mee de stad in?’ vroeg John.
‘Nee, ga maar, ik ga naar huis.’
Ik liep door, sloot mezelf op in het toilet. Had die lul nou geen greintje gevoel in zijn flikker? Hij was hier schuldig aan, hij treiterde hem net zolang tot hij zou breken. Ik stond met mijn rug tegen de deur, keek naar het plafond. Ik zag Jordy weer voor me, onder de douche, terwijl hij een stijve kreeg. Waarom dacht ik daar nu weer aan? Ik zag hem naar me kijken, smekend bijna, toen zijn tas de gang in vloog. Mijn lichaam schokte. Ik had iets moeten doen. Dan was het misschien allemaal anders gelopen, had John die foto niet geplaatst. Ik had meer met Jordy moeten praten, hem een houvast moeten geven. Ik zuchtte. Daarna klapte ik voorover en kotste alles onder.
© 2015 Oliver Kjelsson
Ik ben altijd nieuwsgierig naar jullie reacties. Klik op deze link en laat eens een berichtje achter op het forum!