Ik gaf hem nog een kus.
‘Je weet wat dat betekent, Luc.’
Hij glimlachte en knikte. ‘Ik twijfel niet aan je, Maarten, ze mogen het weten.’
Ik dacht even heel snel na. Zag ik het zelf wel zitten?
‘Gooien we het hem niet zomaar voor zijn voeten dan? Wil je het niet eerst zelf vertellen?’
‘Nee, waarom? Ik heb hem eergisteren nog gesproken aan de telefoon. Hij had me vorige week donderdag gebeld, en vroeg nu waar ik toen was. Ik heb toen verteld dat ik naar een concert was. Hij vroeg met wie en toen heb ik maar eerlijk geantwoord.’
‘En, wat zei hij?’
‘Gaaf. Dat zei hij. Hij vroeg me sinds wanneer ik je weer zag. Hij vond het wel leuk geloof ik. Ik moest je trouwens de groeten doen, sorry, ben ik vergeten gisteren.’
Ik glimlachte.
‘Blijf.’ Hij gaf me een kus. ‘Alsjeblieft?’
Ik zakte een stukje door mijn knieën en pakte mijn tas weer van de grond.
‘Die kan dan wel weer terug de slaapkamer in, of niet?’ grijnsde ik.
Hij knipoogde en keek me glunderend aan. Ik bracht mijn tas weer terug naar de slaapkamer en liet me weer in de bank zakken.
‘Mag hij weten dat ik hier geslapen heb, of niet?’
‘Doe dat maar niet,’ grinnikte hij, ‘en ook niet dat je hier blijft slapen vannacht. Laten we het een beetje rustig brengen.’
Ik lachte en rekte me een keer uit. Luc zette een pot koffie en kwam de kamer weer ingelopen. Hij streek en keer door mijn haar.
‘Die weet zo meteen niet wat hij ziet,’ gniffelde hij.
‘En zijn vrouw al helemaal niet.’
‘Ze mogen het weten, ik kan het goed met ze vinden.’
De bel ging, Luc en ik keken elkaar een keer aan.
‘Daar gaat ie dan, klaar voor?’ Hij lachte.
Hij liep naar de hal, ik hoorde ze binnenkomen. De kamerdeur ging open en de vrouw van Sven liep binnen.
‘Hallo,’ zei ze een beetje verbaasd.
Ik stond op en stak mijn hand uit. ‘Maarten.’
‘Sylvia,’ zei ze, ‘ik ben de vrouw van Luc’s broer.’
Sven kwam binnen, voor hem drentelde zijn zoontje naar binnen. Sven tilde hem op en droeg hem verder de kamer in.
‘Kom jongen, anders staan we morgen nog in de gang,’ lachte hij. ‘Hee, Maarten!’
Sven zette het ventje midden in de kamer weer neer en gaf me een hand.
‘Hoe is het?’ vroeg hij. ‘Je bent niet veel veranderd.’
‘Goed hoor, dank je. En met jou?’
‘Beetje minder haar tegenwoordig, maar verder heb ik niet te klagen. Je ziet het.’ Hij maakte een gebaar naar zijn zoontje.
Luc kwam de kamer inlopen met een paar mokken koffie. Hij knipoogde naar me.
‘Sylvia, David ook wat?’
‘Ik pak het zo zelf wel even voor hem, hij heeft net thuis al wat gedronken voor we gingen.’
Sven liep nog even de gang in en kwam terug met een tas die hij midden in de kamer omkieperde.
‘Zo, David, maak er maar eens een lekkere rotzooi van bij Luc in huis.’
David kroop naar de berg speelgoed en hield zichzelf goed bezig. Af en toe gaf hij wat aan Luc die het dankbaar in ontvangst nam. David keek me een beetje verlegen aan en durfde niet bij mij in de buurt te komen.
‘Ja,’ zei Sven, ‘vreemd gezicht he? Dat is Maarten.’
David keek een keer naar me en dook weer op zijn blokken. Sven keek me een keer lachend aan. Sylvia zat de zaak een beetje in te schatten maar ik kreeg het idee dat ze goed door had wie ik was. Die had volgens mij al eens eerder over mij gehoord. Sven en ik praatten elkaar bij over wat we de afgelopen jaren gedaan hadden en over wat voor werk we nu deden.
‘Weet ma dat hij hier is?’
‘Nee, die weet van niets, zelfs niet dat we elkaar weer zien.’
‘Die valt om als ze dat hoort.’
‘Je houdt je mond tegen pa en ma, dat horen ze nog wel een keer.’
Sylvia luisterde en keek een keer lachend naar mij en naar Luc.
‘Dus jij bent echt DE Maarten?’
Ik schoot in de lach.
‘Hun moeder heeft me genoeg over je verteld. Het was geloof ik net uit tussen jullie toen ik voor de eerste keer bij hen binnen kwam.’
‘Sterker nog,’ zei Sven, ‘we hadden net iets met elkaar toen. Alleen wisten ze dat thuis nog niet.’
Ik keek een keer naar Luc. Die grijnsde terug.
‘Maar we moeten onze mond houden tegen ma?’
‘Doe nog maar even, ja. Dat vertel ik haar zelf wel.’
Sven glimlachte. ‘Als ze dit hoort is het gedaan met je rust, Maarten, dan moet je meteen langs komen.’
Hij was veranderd. Ik kende hem nog als de jongen die overal ongeïnteresseerd op reageerde. Hij was een stuk serieuzer nu, al kon je nog steeds erg met hem lachen. Het werd dan ook een gezellige middag. David kwam af en toe aanlopen en ruilde een paar blokken met Luc voor een plastic auto die hij eerder aan hem had gegeven. Ik bekeek het met een glimlach. Even later wilde hij de bank op klimmen, Luc hielp hem een handje. Hij klom bij Luc op schoot en speelde daar verder met een paar blokken. Binnen de kortste keren vond hij het wel genoeg en liet zich weer van de bank af zakken. Zo was hij de hele middag bezig. Luc stond op en liep naar de keuken.
‘Als jullie nog willen eten zal ik af en toe ongezellig moeten doen,’ zei hij.
‘Hulp nodig?’ vroeg ik.
‘Als je wilt,’ zei Luc.
Dat wilde ik wel. Even met hem alleen de keuken in, niet achterblijven bij Sven en Sylvia. Ik gaf hem in de keuken snel een kus.
‘Raar idee hoor, dit,’ zei ik.
Luc grijnsde. ‘Vind ik ook wel. Maar het gaat toch lekker zo?’
‘Zou jouw moeder echt zo enthousiast reageren?’
‘Dat weet ik bijna wel zeker,’ lachte hij. ‘Hou jij het hier in de gaten, schenk ik binnen nog even wat in.’
Ik bleef alleen achter in de keuken en glimlachte. Dit was beter dan stiekem naar huis gaan en wachten tot Luc weer naar mij zou komen. Luc kwam met mijn lege glas terug.
‘Jij ook nog?’
Ik knikte. ‘Lekker.’
‘Ik dek de tafel even, jij redt het wel even hier?’
‘Komt helemaal goed.’
Luc liet me weer alleen. Ik hoorde ze praten in de huiskamer maar kon niet helemaal volgen waar ze het over hadden. Sylvia kwam de keuken in.
‘Hoi, ik hoorde van Luc dat het bijna klaar was. Ik kom even wat voor David klaarmaken.’
We stonden naast elkaar in de keuken en zwegen een tijdje. Ik wist ook niet wat ik moest zeggen. Ik nam nog maar een slok van mijn glas wijn.
‘Lekkere wijn is dat he? Die hebben wij ook altijd in huis. En nog goedkoop ook.’
‘Hoe goedkoper hoe lekkerder, zeg ik altijd. Ik ben niet zo’n wijnkenner,’ lachte ik.
‘Wij ook niet. Maar deze drinkt wel lekker weg. En daar gaat het ons toch om.’
Ik glimlachte en roerde nog een keer door een klein pannetje met saus heen.
‘Het ruikt in ieder geval lekker,’ zei ze.
Luc kwam de keuken weer in.
‘Ben jij zo ver?’ vroeg hij aan Sylvia.
‘Ja, dit is klaar in ieder geval.’
‘Dan zullen we alles eens op tafel zetten.’
Luc en ik liepen met het eten naar de eettafel, Sven stond op uit de bank en tilde David op.
‘Kom jongen, eten.’
David lachte. Sven zette hem op een kussen op een stoel en schoof hem naar de tafel. Luc kwam als laatste de keuken uit met mijn glas en zette die bij mij neer. Hij pakte de wijnfles en schonk voor iedereen nog wat in. Sylvia dronk water.
Het eten smaakte heerlijk. Luc kon inderdaad goed koken.
‘Dus jij woont daar boven die winkels in het centrum,’ zei Sven.
Ik knikte. ‘Al weer bijna een jaar.’
‘Blijf jij hier dan slapen of zo?’ vroeg hij meteen daarop.
Ik keek hem vragend aan.
‘Ik weet niet hoe je anders naar huis gaat, maar dat is je vijfde glas wijn al.’
Luc keek me een keer grijnzend aan. Sylvia keek ons allebei een keer aan.
‘Ik weet genoeg,’ zei Sven, ‘ik zeg niets meer.’ Hij lachte.
Ik nam nog een slok en grijnsde terug naar Luc. Die trok zijn wenkbrauwen een keer op. Daar hadden we niet op gerekend. Niet dat het eigenlijk iets uitmaakte. Of ze het nou wisten of niet, ze hadden het toch wel gedacht. David had er al snel genoeg van. Hij vond dat hij genoeg gegeten had en wilde weer van zijn stoel af. Luc stond op en ruimde de tafel af. Sylvia hielp mee. Met een kop koffie bleven we nog even aan tafel zitten. Rond een uur of acht gingen Sven en Sylvia weer naar huis. Sven ruimde de zooi van David weer in de tas en zette die in de gang.
Sylvia gaf me een hand. ‘Leuk je te leren kennen, Maarten.’
‘Vond ik ook,’ zei ik.
Toen ze buiten stonden draaide Sven zich nog een keer om.
‘Welkom terug in de familie, Maarten,’ grijnsde hij.
De weken die volgden gingen op dezelfde manier, op vrijdag zagen we elkaar weer, bleven samen thuis of gingen ergens naar toe, we zijn op een zaterdagavond nog een keer bij Sven op bezoek geweest. Zondagmiddag of zondagavond gingen we weer naar ons eigen huis. Halverwege de week belden we elkaar. Tussendoor ging er regelmatig een berichtje over de mobiele telefoon heen en weer. We vonden het wel tijd worden dat onze ouders wisten dat we elkaar weer zagen. En net zoals dat ging toen we elkaar net kenden, dat lieten we aan het toeval over. We vonden het wel best zo. Alles op het gemak, niets overhaasten. We hadden al wat plannen gemaakt voor het weekend toen ik op een dinsdagavond even bij mijn ouders thuis was.
‘Komende zaterdag kom je naar hier he?’ zei ze meer dan dat ze het vroeg.
‘Hoezo?’ vroeg ik lachend.
‘Brechtje en Freek komen dit weekend, en ze willen je zien.’
Ik glimlachte en wist meteen dat ik daar niet onderuit kon komen. Mijn oom en tante uit Groningen. Ik zag ze nog maar weinig maar kon het altijd goed met ze vinden.
‘Ze weten dat je hier weer woont, dus er is geen smoes om niet te komen.’ Mijn moeder lachte.
‘Ik zal er zijn,’ lachte ik.
Ik ging op tijd naar huis en belde Luc.
‘Ik moet zaterdag afzeggen,’ zei ik nadat ik zijn naam gehoord had. ‘Brechtje en Freek uit Groningen komen deze kant op, daar kan ik niet onderuit.’
Luc lachte. ‘Die wurgen je als je niet op komt dagen. Ik snap het. Wel jammer, maar dan ga ik eens een dagje naar mijn ouders, dat zijn de laatste tijd ook maar korte bezoekjes geweest.’
‘Ik zie je vrijdag toch nog wel?’
‘Tuurlijk,’ lachte Luc. ‘Jij zou koken voor me.’
Grinnikend en met een kus hingen we op.
Brechtje omhelsde me uitgebreid toen ik binnen kwam die zaterdag. Luc was op tijd bij mij vertrokken en daarna was ik naar mijn ouders gelopen. Freek bekeek het lachend en gaf me een hand. Ik moest natuurlijk alles vertellen over mijn nieuwe huis en mijn nieuwe baan.
‘Ik wil jouw huis straks nog wel even zien hoor,’ zei Brechtje.
‘Lopen we er straks toch even naar toe,’ zei ik.
‘Doen we,’ reageerde ze enthousiast.
Nadat we wat gedronken hadden zijn we naar mijn huis gelopen. Freek en Brechtje en mijn ouders. We liepen de trap op en ik stak de sleutel in het slot. Ik maakte de deur open en we liepen naar binnen. We liepen de kamer in en ik liet ze de keuken zien. We liepen van de keuken naar de badkamer. Brechtje keek even rond. Ik zag de tandenborstel van Luc staan in een glas. Even slikte ik maar mijn moeder kwam verder de badkamer niet in. Brechtje trok de deur van de slaapkamer open.
‘Lekker groot hoor,’ zei ze.
‘Hij heeft zijn bed weer niet opgemaakt,’ zuchtte mijn moeder.
Brechtje schoot in de lach. Ik trok gespeeld geërgerd de dekbedden recht en grijnsde. Meteen toen ik het deed zag ik schuin in mijn ooghoek Brechtje kijken. Ik trok twee dekbedden recht! Ik voelde mijn hoofd wat rood worden en keek naar mijn moeder. Die had niets in de gaten, die stond met Freek door het raam het uitzicht te bekijken. Mooi zo. Met een glimlach liep Brechtje de kamer weer uit, terug naar de woonkamer.
‘Mooi appartement, jongen,’ zei ze.
‘Ziet er zeker leuk uit, Maarten,’ zei Freek.
‘Ik ben er ook wel trots op,’ lachte ik. ‘Drinken we hier nog iets, of gaan we weer terug?’
‘We gaan wel terug,’ zei mijn moeder, ‘anders kom ik nooit van die wijn af. Ik heb veel in huis moeten halen.’
Brechtje schoot in de lach en sloeg mijn moeder op haar schouder.
‘Wat denk je wel niet van ons,’ lachte ze.
Terug bij mijn ouders thuis trok mijn vader een fles wijn open en werd het nog een heel gezellige middag. Mijn moeder vertrok op een gegeven moment de keuken in met Brechtje om wat aan het eten te doen. Ik liep even later naar ze toe om te kijken of ik nog kon helpen.
‘Ga jij nou de kamer in naar je broer,’ zei Brechtje tegen mijn moeder, ‘dan regelen Maarten en ik het verder wel.’
Mijn moeder lachte en liep even de huiskamer weer in.
‘Hoe heet ie?’ vroeg Brechtje meteen toen mijn moeder weg was.
‘Hoezo?’ grijnsde ik zo onschuldig mogelijk.
‘Kom op Maarten, er hadden duidelijk twee mensen in jouw bed gelegen en dat was ook niet de eerste keer. Anders staan er geen twee tandenborstels in de badkamer.’
‘Hoe weet je zo zeker dat het een hij is?’ Ik lachte.
‘Hij heeft een leuke boxershort. Die lag nog links naast het bed. En jouw wekker staat rechts.’
Die short van Luc had ik nog niet eens gezien. Die vergat hij wel vaker.
Ik keek haar grijnzend aan. ‘Jou ontgaat ook niets he?’
‘Nee, dat klopt. Nou vertel op.’ Ze stond lachend naast me bij het aanrecht.
‘Hier binnen weten zo nog van niets,’ lachte ik.
‘Ja, nou en? Kun je het je lieve tante toch wel vertellen?’
Ik grinnikte. ‘Ken je Luc nog?’
‘Luc? Wat leuk!’ zei ze verbaasd, iets te hard.
Ik keek haar vernietigend aan. ‘Ssst, Luc ja.’
Op dat moment kwam mijn moeder binnenlopen. Die moet het gehoord hebben. Ik keek haar even aan en haar blik zei genoeg. Brechtje stond breed grijnzend naast me, met haar rug naar mijn moeder. Ik keek mijn moeder een keer aan en trok mijn wenkbrauwen omhoog.
‘Geef het nou maar toe, Maarten,’ zei Brechtje, ‘jouw moeder heeft die boxershort ook zien liggen.’
Mijn moeder keek me grijnzend aan. ‘Ik ben niet gek, Maarten.’
‘Goh wat een toeval dat ik dan alleen met Brechtje in de keuken achterblijf,’ zei ik.
‘Dat was haar idee, zo ben ik niet,’ protesteerde mijn moeder lachend.
Brechtje grijnsde.
‘Maar hoorde ik het net goed?’ vroeg mijn moeder voorzichtig.
Ik knikte glunderend.
‘Sinds wanneer zie je hem dan weer?’
‘Al een hele tijd eigenlijk, maar sinds kort wat meer.’
‘En dat houdt ie dan voor zijn moeder geheim,’ klaagde ze plagend tegen Brechtje.
‘We wilden het gewoon rustig aan doen, mam, niets overhaasten. Hij zijn plek en ik die van mij.’
‘Groot gelijk, jongen. Maar ik vind het wel erg leuk.’ Ze gaf me een kus op mijn wang toen ze het zei.
‘Dank je,’ zei ik.
‘Hoe is het met hem?’
‘Goed, hij woont sinds een tijdje weer alleen, hij heeft samengewoond.’
Mijn vader kwam even de keuken in lopen en mijn moeder keek me even veelbetekenend aan. Later verder, begreep ik. Mij interesseerde het niet zoveel, mijn vader mocht het weten. Ik haalde mijn schouders een keer op naar mijn moeder. Ze lachte.
‘Neem hem maar gauw een keer mee naar hier,’ zei ze toen mijn vader weer terug de kamer in was.
Mijn vader kwam het dezelfde avond nog te weten. Als je vrouw, schoonzus en zoon iedere keer grijnzend naar elkaar zitten te kijken ga je toch vragen stellen.
‘Wat hebben jullie toch?’ vroeg hij op een gegeven moment.
‘Is jou niets opgevallen in Maarten’s huis?’ vroeg mijn moeder lachend.
‘Nee, hoezo?’
‘Niet gezien dat er overduidelijk iemand is blijven slapen?’
Mijn vader keek me grijnzend aan.
‘Ach nee,’ zei mijn vader spottend, ‘onze Maarten heeft weer iemand nieuws.’
Ik glimlachte. Mijn moeder grinnikte.
‘En, wie is de gelukkige deze keer?’ Hij vroeg het me grijnzend.
Hij meende het niet zo, hij snapte ook wel dat het iets serieus moest zijn, niet iemand voor één nacht. Dit was nou eenmaal de manier waarop wij met elkaar omgingen. En daar beleefden we altijd de grootste lol aan.
‘Je kent hem,’ zei ik geheimzinnig.
‘Geert weer?’ vroeg hij verbaasd.
‘Nee, pa, doe me een lol.’
Brechtje schoot in de lach.
‘Het is Luc.’ Ik keek hem triomfantelijk aan, dat had hij niet verwacht.
Zijn ogen werden wat groter. ‘DE Luc?’
Ik knikte. Freek glimlachte en keek naar Brechtje. Mijn vader schoot in de lach.
‘Die was je toch helemaal uit het oog verloren?’
‘Tot een tijdje geleden, ja.’
‘Leuk nieuws, jongen, echt waar. Wanneer komt ie weer eens naar hier?’
‘Ik zal eens vragen wanneer hij daar zin in heeft,’ grijnsde ik.
Mijn vader grijnsde terug. We begrepen elkaar nog steeds. Dit kwam helemaal goed.
‘Volgende keer dat je blijft slapen ruim je je rommel op.’
Ik zat bij Luc in de bank, de dag erna. Luc keek me verbaasd aan.
‘We zijn met Freek en Brechtje naar mijn huis gaan kijken. Ik had het bed verder niet meer opgemaakt, dus daar kwamen vragen over. Jouw boxershort naast het bed gaf de doorslag. Brechtje en mijn moeder hadden het meteen door.’
Luc schoot in de lach. ‘Wat heb je ze verteld?’
‘Wat denk je? De waarheid, wat anders?’
Hij gaf me een kus. ‘Wat zeiden ze?’
‘Ze reageerden enthousiast. Je zult binnenkort weer eens met ze kennis moeten maken.’
Luc keek me glunderend aan. ‘Lijkt me leuk.’
Ik sloeg mijn armen om me heen en kuste hem. ‘Mij ook.’
We hingen tegen elkaar aan op de bank.
‘Hoe was jouw dag gisteren?’
‘Lekker. We zijn uit eten geweest. Was eg gezellig. Ik kreeg wel op mijn donder dat ze me zo weinig zagen de laatste tijd.’ Hij grijnsde.
‘Nog uitleg gegeven?’
‘Nee, dat komt nog wel.’
Luc zuchtte en stond op uit de bank. Hij kwam terug met twee mokken.
‘Maar nu jouw ouders het weten zal ik het ook snel vertellen.’
‘Ik wil ze wel weer eens zien, nu ik Sven al twee keer gezien heb. Bovendien kun je dat je broer niet langer aandoen dat hij zijn mond moet houden.’
Luc lachte. ‘Inderdaad, maar ik denk dat zijn vrouw daar meer moeite mee heeft.’
Ik ging onderuit zitten en legde mijn hoofd tegen zijn arm. Ik sloot mijn ogen en zuchtte. Het was laat geworden de avond ervoor.
‘Ik zal ze eens laten schrikken deze week.’
Ik opende mijn ogen. ‘Hoe bedoel je?’
‘Ik ga ze de groeten van je doen.’ Luc grijnsde.
Ik gniffelde. ‘Ja, doe dat maar.’
‘Je ziet er moe uit, Maarten.’
‘Ben ik ook.’
Luc duwde me van zich af en stond op. Hij trok me omhoog uit de bank en nam me mee naar zijn slaapkamer. Ik glimlachte. Ik liet me op zijn bed vallen en bleef op mijn buik liggen. Luc kwam op mij zitten en streelde mijn rug. Hij duwde mijn shirt omhoog en wreef met zijn warme handen over mijn rug. Hij trok mijn shirt verder uit en kneedde mijn schouders. Ik zuchtte en sloot mijn ogen. Zijn handen gingen traag. Hij boog voorover en kuste mijn nek.
‘Welterusten,’ fluisterde hij gniffelend.
Ik glimlachte. Zijn handen gingen voor mijn gevoel steeds langzamer.
‘Wakker worden, slaapkop.’
Zijn kus op mijn wang maakte me wakker.
‘Hoe laat is het?’ vroeg ik gapend.
‘Een half uur later,’ grinnikte hij.
Ik lag op mijn buik en had helemaal geen kleren meer aan. Luc ook niet. Hij lag op zijn zij naast me, met een been opgetrokken op mijn bovenbeen. Zijn kruis lag zacht tegen mijn heup. Hij streelde door mijn haar en gaf me nog een kus. Ik bleef liggen en liet me verwennen. Luc streelde mijn gezicht. Ik kuste zijn vinger toen die voorbijkwam. Hij gniffelde. Hij schoof dichterbij en sloeg zijn arm om me heen. Ik draaide me op mijn zij en hield hem stevig vast. Een gevoel van totale verliefdheid overviel me. Ik zuchtte en kroop weg in zijn armen.
‘Wat heb jij vandaag?’
‘Weet ik veel,’ zuchtte ik, ‘ik wil gewoon dicht bij je zijn nu.’
Luc pakte me wat steviger vast en kuste mijn voorhoofd. Mijn vingertoppen gleden zachtjes over zijn rug. Het kietelde, hij schoot in de lach. We begonnen te stoeien in bed. Ik liet hem winnen, geen zin me te verzetten. Hij mocht me hebben. Hij wilde me ook. Ik liet het gebeuren. Zijn hand greep naar mijn kruis en hield vast. Langzaam masseerde hij me hard, ik voelde mezelf groeien in zijn hand. Ik zuchtte en hield hem stevig vast. Mijn hand gleed over zijn rug en zijn heup naar voren. Zijn half harde kruis lag warm in mijn hand. Ik speelde er mee en liet hem harder worden. Zijn mond drukte zich op die van mij, zijn tong zocht een weg naar binnen. Ik deed gretig mijn lippen van elkaar en ontving hem hartstochtelijk. Trage sex. Langzaam masserende handen, rustige ademhaling. Zijn adem blies langzaam langs mijn wang. Hij verliet mijn mond en keek me aan. Een kleine zucht van genot. Ik bracht mijn mond weer naar de zijne en vond zijn tong. Langzaam draaiden we door, handen die onverstoorbaar doorwerkten naar dat ene, die zaligmakende ontlading. Luc kreunde zacht, eerst eenmaal, daarna bij iedere ademhaling. Ik wist dat hij er bijna was en bewerkte zijn warme paal in mijn hand op een manier die hij lekker vond. Mijn duim en wijsvinger in een ringetje, heen en weer langs de rand van zijn eikel. Zijn hand bewerkte mijn kruis op dezelfde manier, iets sneller dan ik dat deed. Hij wilde dat we samen tegelijk kwamen. Dat lukte bijna nooit, maar we zaten dicht bij elkaar. Luc kreunde nu harder en bewoog zijn hand steeds sneller. Ik voelde de tinteling opkomen, van mijn tenen en schouders naar dat ene middelpunt. Luc trok me dichter tegen zich aan met zijn arm die om me heen geslagen was. Hij zuchtte in mijn oor en met een laatste kreun trokken zijn spieren samen. Ik voelde het warme vocht langs mijn hand lopen. Dat was voor mij voldoende. Mijn benen strekten zich, de tinteling was op zijn hoogtepunt en kwam samen in de punt van mijn eikel. Met een kreun ontlaadde ik. Mijn hoofd lag hijgend in zijn nek tegen zijn schouder. Zijn hand streelde langzaam over mijn rug toen we tot rust kwamen. Luc draaide wat en sloeg zijn been om me heen. Hij keek me aan en glimlachte. Ik kuste hem en lachte terug. Hij sloot zijn ogen, zijn voorhoofd tegen die van mij.
‘Blijf je vannacht slapen?’ vroeg hij met zijn ogen nog steeds dicht.
‘Vannacht?’
‘Ja, ga je gewoon van hieruit naar je werk.’
‘Ik heb verder niets bij me.’
‘Leen je wat van mij,’ zei hij beslist en opende zijn ogen.
Ik glimlachte en kuste hem. Ik sloot mijn ogen en liet zijn hand over mijn rug gaan. Niet meer loslaten tot morgenochtend.
Dat hebben we toch wel gedaan die middag. We zijn een eind gaan lopen en ergens in een restaurantje gaan eten. Maar nu zat ik alweer op mijn werk, in zijn shirt en met zijn boxershort aan. Ik voelde me goed. Erik kwam in de pauze even mijn kantoor binnen gelopen. Hij glimlachte.
‘Dat shirt had Luc aan toen ik hem de laatste keer zag.’
Ik grijnsde. ‘Ik ben er blijven slapen vannacht.’
‘Wilde sex zeker?’ Erik lachte.
‘Jaloers?’ plaagde ik.
Hij grijnsde.
‘Esther heeft jouw adres doorgegeven en dat van Luc, vinden jullie niet erg hoop ik?’
‘Waarvoor?’
‘Een reünie van de school, Esther kwam iemand tegen. Die was adressen aan het verzamelen.’
‘Lachen. Lijkt me leuk.’
‘Het duurt nog even hoor voordat het zo ver is, maar ze waren druk bezig met verzamelen van mensen.’
‘Gaaf! Zal Luc ook leuk vinden.’
Erik liep het kantoor uit om weer te gaan werken.
‘Kunnen we kijken of Rick en Leo nog bij elkaar zijn,’ lachte hij.
‘En kijken hoe het met Karin gaat,’ riep ik hem na.
Ik hoorde hem lachen op de gang.
Woensdag ging de telefoon. Luc.
‘Je krijgt de groeten terug.’
‘Huh? Van wie?’ Ik snapte hem niet meteen. Ik was op dat moment met mijn eten bezig en stond met de telefoon in de ene hand en met de andere roerde ik ondertussen in een pan.
‘Van mijn ouders.’
Lepel los, vuur onder de pan omlaag. ‘Vertel.’
‘Ik ben er net nog even geweest. Ik had er afgelopen weekend wat laten liggen. En toen heb ik ze maar de groeten gedaan.’ Hij grinnikte.
‘Zomaar?’ Ik lachte.
‘Nou ja, zomaar… ze zaten een beetje flauw te doen dat ik maar weer eens een relatie moest beginnen. Vraag me niet waarom. Ik heb ze toen de groeten gedaan van je. Ze waren meteen stil, dat kan ik je wel vertellen.’
‘Hoe reageerden ze?’
‘Verbaasd. Ik had een hoop uit te leggen. Maar we gaan het druk krijgen de komende tijd, je moet echt een keer snel op bezoek komen.’ Luc lachte.
Ik schoot in de lach. ‘Doen we. Moeten we ook niet te lang mee wachten.’
‘Zeker niet, komend weekend maar meteen?’
‘Mij best, jouw ouders of de mijne?’
‘Die van jou het eerst, die weten het langer,’ lachte hij.
‘Ik zal ze vanavond bellen, je hoort het nog.’ Ik keek nog een keer in de pan en draaide het gas weer wat hoger. ‘Ik ga nu wel even verder met mijn eten, anders wordt het zwart vrees ik.’
‘Is goed, bel me maar, ik ben thuis.’
We hingen op en ik ging verder met mijn eten. Bijna klaar.
De afspraak met mijn ouders was snel gemaakt. Ze waren nieuwsgierig naar hem en wilden hem heel graag weer eens zien. Zaterdagavond zaten we bij mijn ouders thuis. Luc was die middag naar me toe gekomen, hij had vrijdagavond nog een hoop te doen thuis voor zijn werk. Ze ontvingen hem hartelijk en ik zag aan zijn gezicht dat hem dat goed deed. Ze stelden gelukkig niet veel vragen over zijn laatste relatie en hoe dat uitgegaan was. Gewoon gezellig gepraat over zijn werk en zijn ouders en broer. Luc en ik liepen laat in de avond terug naar mijn huis. Hij glimlachte naar me.
‘Was weer even gezellig als vroeger,’ zuchtte hij.
‘Dat was het zeker, Luc.’
‘Morgen die van jou?’
‘Kan volgende week toch ook?’
Ik lachte. ‘Natuurlijk, ik maakte maar een geintje.’
Luc lachte en liep starend voor zich uit te kijken.
‘Is er iets?’ vroeg ik.
‘Nee hoor, ik ben gewoon moe.’
We gingen de trap op en ik opende de deur naar mijn appartement.
‘Meteen gaan slapen?’ Luc keek me gapend aan.
Ik knikte, het was al laat. Even later lagen we in bed, Luc lag op zijn zij en keek me aan. Hij sloeg zijn arm om me heen en sloot zijn ogen. Ik knuffelde hem en kroop dicht tegen hem aan. Luc zuchtte en was vertrokken. Ik kuste hem op zijn voorhoofd en deed mijn ogen dicht. Kort daarna sliep ik ook.
Ik werd wakker van Luc, die was al opgestaan, ik hoorde de douche stromen. Ik rekte me uit en gaapte. Het water stopte en even later kwam Luc met een handdoek de slaapkamer ingelopen. Hij glimlachte naar me.
‘Ook wakker?’
Ik glimlachte en strekte mijn arm naar hem uit. Hij pakte mijn hand en gaf me een kus. Hij zocht zijn kleren bij elkaar en keek me aan.
‘Ga effe douchen, maak ik een ontbijtje.’
Ik gooide het dekbed van me af en stond op. Ik liep naakt naar de badkamer, Luc kneep een keer in mijn billen toen ik langs hem liep. Ik draaide me om en gaf hem een lange kus. Hij kuste me terug, ik opende mijn lippen en zocht met mijn tong zijn mond. Hij antwoordde snel. Onze tongen draaiden langzaam en kort. Daarna liet hij me los. Ik liep de badkamer in en draaide de kraan open. Het water kletterde om me heen. Ik dacht aan Luc, ik vond hem een beetje stil. Dat kon natuurlijk, hij had me al verteld dat hij het druk had gehad op zijn werk, vrijdagavond thuis nog een hoop werk gedaan, hij was gewoon moe. Toen ik me aangekleed had en de keuken inliep stond het ontbijt al op me te wachten. Zwijgend en glimlachend naar elkaar aten we.
‘Eindje gaan lopen straks?’ Ik keek hem vragend aan.
Luc gaapte. ‘Mij best, even uitwaaien.’
Na het ontbijt en nog een kop koffie zijn we gaan lopen. Langs zijn oude huis en langs de school. Ik dacht ineens weer aan het gesprekje met Erik.
‘Esther heeft trouwens onze adressen doorgegeven voor een reünie die ze aan het organiseren zijn.’
‘Een reünie? Gaaf.’
‘Lijkt me ook leuk om al die mensen weer eens terug te zien.’
Luc glimlachte en staarde naar het gebouw. ‘Was een mooie tijd, Maarten.’
Ik lachte en keek hem aan. Hij keek serieus.
Ik stootte hem aan met mijn elleboog. ‘Hee, wat kijk je?’
Luc glimlachte en haalde zijn schouders op. Ik gaf hem een kus op zijn wang.
‘Ik lach me rot als Rick en Leo er dan ook zijn,’ lachte hij ineens.
Ik grinnikte. ‘Daar hadden Erik en ik het ook al over.’
Hij sloeg een keer lachend tegen mijn schouder en zwijgend liepen we door, met een omweg terug naar mijn huis. Halverwege de avond ging Luc weer naar huis, met een lange zoen in de gang. Hij hing tegen me aan en knuffelde me. Met een diepe zucht gaf hij me nog een kus.
‘Vroeg naar bed?’ lachte ik.
Hij knikte glimlachend en keek me aan met zijn blauwe ogen. Hij sloeg zijn armen nog een keer om me heem en hield me even stevig vast. Hij kuste mijn wang, kneep een keer met zijn armen en liet me los.
‘Welterusten,’ glimlachte hij.
‘Welterusten,’ grijnsde ik.
Hij draaide zich om en liep naar de trap. Bij de trap keek hij nog een keer en wees glimlachend naar me. Daarna was hij verdwenen.
Woensdagavond ging mijn telefoon. Sven belde me op.
‘Hoi, Maarten, is Luc toevallig bij jou?’
‘Nee, hoezo?’
‘Ik belde hem net, maar hij nam niet op, ik dacht dat hij misschien bij jou was.’
‘Nee, we zien elkaar eigenlijk nooit midden in de week. Heb je zijn mobiel geprobeerd?’
‘Ja, maar die staat uit.’
‘Dan zal hij wel ergens naar toe zijn vanavond.’
‘Ik denk het. Het is niet dringend. Ik probeer het morgen nog wel een keer. Ik zie je binnenkort wel weer.’
‘Groetjes aan Sylvia.’
‘Doe ik!’
Sven hing weer op en ik zakte weer terug in de bank. Ik wilde Luc eigenlijk nog bellen, maar dat had dus geen zin. Morgen dan maar.
De volgende avond ging al vroeg de telefoon. Ik was vroeg thuis en had net gegeten. Ik was de vaatwasser aan het volladen en liep vanuit de keuken naar de huiskamer. Ik pakte de telefoon van tafel en nam op.
‘Met Maarten.’
‘Met Sven nog een keer. Kun je even hier heen komen?’
‘Is er iets?’
‘Zit je?’
‘Sven, wat is er?’
‘Maarten, we zijn Luc kwijt.’
© 2004 Oliver Kjelsson