Jeumig (deel 25)

‘Godverde…’
Ik keek lachend naar Martijn die net deze kreet liet ontsnappen.
‘Jeumig heet zoiets, broer.’ Auke grijnsde toen hij het zei.
Ons tentje stond net, we waren de laatste dingen aan het opspannen zodat hij goed strak stond. Daarnaast stond een hele grote bungalowtent. Stond, want hij zakte weer voor een groot deel in elkaar. Kjeld schudde een keer zijn hoofd en had besloten dat het argument van Martijn dat hij wist hoe het moest omdat het hun tent was, geen bal waard was. Hij kroop onder het half ingezakte doek, mopperde een keer en daarna zagen we de tent weer omhoog komen bij een hoek. Daarna volgden de andere hoeken en niet veel later werd van binnenuit de tent open geritst en kwam er een triomfantelijke kop van Kjeld naar buiten. Martijn kon het wel hebben en lachte. Auke keek me een keer aan en knikte. Ons tentje stond prima zo. We hielpen de rest even mee, hoe eerder we het eerste biertje open konden trekken met zijn allen. De vader van Auke en Martijn was al weer een half uur weg. Die had de meeste rotzooi met de auto gebracht, wij waren met zijn allen op de fiets gegaan. Zo ver was het niet, en op deze manier hadden we tenminste nog een beetje fatsoenlijk transport bij ons. Een uur later stond alles een beetje zoals het moest, luchtbedden waren opgepompt, tuinstoelen uitgeklapt en de koelbox ging open. Bier. Eindelijk. Ik had er dorst van gekregen. We proostten op de week vakantie. Auke zat onderuit in een stoel naast me, knipoogde een keer. De zon scheen maar verdween af en toe achter een wolk. Het was gelukkig droog. Dat was de dagen ervoor wel anders geweest. Ik was echt bang dat de hele week in het water zou gaan vallen, maar het zag er alweer wat beter uit. Jelle lachte, om niets eigenlijk. Hij zat met zijn vinger Linda te vervelen in haar zij. Marloes zat het geamuseerd te bekijken.
‘Wat eten we eigenlijk vanavond?’ vroeg Jelle.
‘We gaan iets halen denk ik,’ zei Martijn.
‘Vette bek,’ grinnikte Kjeld.
Martijn knikte goedkeurend. ‘Morgen gooien we de barbecue aan.’
‘Zeker weten,’ hoorde ik Auke naast me zeggen.
‘Lekker,’ zei ik zacht.
Auke keek naar me en lachte. ‘Mijn kippenboutjes zijn legendarisch.’
Marloes keek me lachend aan. ‘Hij heeft gelijk, Mark. Recept van zijn vader.’
Auke boog voorover en pakte nog een flesje uit de koelbox. ‘Wie nog meer?’
Lilian strekte als eerste haar hand uit. Kjeld streelde haar een keer over haar rug waardoor ze glimlachend omkeek. Ze keek verliefd. Kjeld net zo. Ik kreeg een warme gloed van binnen, het was mooi om te zien. Mooi stel. Net zoals ik en Auke, die met een vol flesje tegen mijn knie stootte. Ik schrok op, pakte hem aan en nam een slok. Dit ging een mooie week worden.

Het was al een eindje na middernacht toen iedereen de tent in kroop. Kjeld ging als laatste de tent in, hij knipoogde naar me met een grijns, terwijl voor me Auke ons tentje in kroop. Ik stak even kort mijn tong uit en grijnsde. Naast ons ritste de bungalowtent dicht, er werd gelachen hoorde ik. Ik zakte op mijn knieën en kroop naar binnen. Auke zat op het luchtbed zijn schoenen uit te trekken. Het was fris, ik zag het kippenvel op zijn huid toen hij zijn trui en T-shirt uittrok. Ik ging naast hem zitten, trok aan de veters van mijn schoenen en zette ze naast die van hem. Ik ritste de binnentent dicht en trok mijn trui uit. Ik voelde de kou om mij heen, trok snel mijn broek uit en dook naast Auke onder de slaapzak. We kropen tegen elkaar aan en lachten toen we Linda hoorde schreeuwen.
‘Ga weg met die koude klauwen!’
Iedereen lachte, Jelle grinnikte protesterend, we konden wel raden dat Linda hem aan het terug pakken was. Auke kuste mijn wang en grinnikte.
‘Waag het eens,’ fluisterde ik.
‘Mijn handen zijn alweer warm,’ zij hij zachtjes terug in mijn oor. Hij streelde mijn rug, het viel inderdaad mee. Ik warmde mijn handen tussen mijn bovenbenen en pakte hem daarna vast. Ik wilde hem op me hebben, mijn lippen beten in die van hem. We zoenden, ik voelde hem hard worden tussen ons in. Zijn ademhaling ging sneller, hij zoende steeds wilder. Hij kreunde.
‘Sst,’ siste ik zacht.
Hij gniffelde, zoende me weer. Ik trok aan zijn boxer en trok hem naar zijn enkels. Daarna verdween die van mij. Eindelijk had ik zijn naakte huid weer tegen die van mij. Ik verloor mezelf in zijn handen, zijn tong die met de mijne speelde. Ik graaide door zijn haar, wreef over zijn rug. Mijn voeten trok ik langs de zijkant van de zijne omhoog en legde ze tegen zijn heupen. Auke haalde een keer diep adem.
‘Wil je hier…?’ Hij vroeg het een beetje verbaasd.
Ik knikte. ‘Gewoon geen geluid maken.’
Hij kuste me, likte aan mijn oor. ‘Heb je ze bij?’
Zonder iets te zeggen zocht ik met mijn hand in het zijvakje van mijn tas. In het donker grinnikten we om mijn gestuntel om hem half op de tast om te doen. Het lukte tot mijn verbazing nog redelijk makkelijk. Auke kuste me weer, ik trok hem op me en gooide de slaapzak weer over ons heen.
‘Koud,’ fluisterde Auke in mijn oor.
Ik kuste hem terug en trok mijn benen weer op. Hij leunde op zijn armen, keek tussen ons in. Ik zocht met mijn hand en hield hem vast. Ik haalde een keer diep adem en ontspande. Langzaam gleed hij naar binnen. Mijn adem siste tussen mijn tanden. Met een diepe zucht liet ik hem toe. Ik kuste hem, drukte mijn lippen stevig op de zijne en vond met mijn tong die van hem. Ze draaiden om elkaar heen terwijl ik hem diep in me heen en weer voelde gaan. Ik duwde mijn vingers diep in zijn rug. Hij versnelde wat, mijn tong ging in dezelfde snelheid mee. Ik ademde zwaar, hij stimuleerde mijn erectie die tussen ons in lag doordat zijn buik er langs wreef. Dit was alweer zo lang geleden, dit was zo lekker. Auke hield even stil, keek me aan en gaf me een kus. Mijn ogen waren gewend aan het donker ondertussen, ik zag zijn ogen glinsteren en een brede grijns om zijn mond. Ik tilde mijn hoofd even kort op en gaf hem een snelle kus. Ik duwde met mijn voeten, ik wilde dat hij doorging. We zoenden weer, Auke ging in mijn heen en weer.
‘Sneller,’ kreunde ik zachtjes.
‘Dan hou ik het niet meer.’
‘Nou en?’
Auke versnelde, snoof door zijn neus om geen geluid te maken. Zijn adem stokte, diep in mij hield hij stil. Met een diepe zucht ontspande hij en liet zich op mij vallen. Het klopte in me, langzaam kwam hij tot rust. Zijn neus drukte in mijn nek, ik kuste zijn slaap. Auke keek me aan, kuste me en gleed langzaam uit me. Hij greep in mijn kruis en trok me langzaam af. Hij kuste mijn borst en verdween met zijn hoofd onder de slaapzak. Hij likte me, zoog me langzaam naar binnen. Ik kneep op zijn hoofd, lag met mij mond open en mijn hoofd achterover. Mijn ogen zaten dicht, ik voelde alleen maar wat hij deed met zijn mond en zijn tong. Ik wist het zeker, dit ging deze week iedere avond gebeuren. Traag gleed ik uit zijn mond, zijn hand nam het over. Ik kreunde zachtjes, begon te hijgen. Auke nam me weer in zijn mond en wist me naar mijn hoogtepunt te werken. Ik zuchtte en zoog daarna lucht naar binnen. Mijn lichaam spande zich. Auke kreunde toen ik in zijn mond spoot. Hij kuste mijn eikel nog een laatste keer en kwam weer naast me liggen. We zoenden kort, kropen dichter tegen elkaar aan en vielen traag strelend in slaap.

‘Ging ie lekker?’ vroeg Kjeld de volgende ochtend toen we even alleen waren.
Ik keek hem een beetje verschrikt aan. Hij grijnsde.
‘Ja, het was te horen,’ grinnikte hij. ‘Maar er gebeurde van alles, hoor. Ook bij ons in de tent.’
‘Ik heb niks van jullie gehoord.’
‘Kun je nagaan.’
Ik keek hem even aan, daarna schoten we allebei in de lach. Marloes keek even nieuwsgierig toen ze terug kwam van het waslokaal met Martijn. Auke was met Jelle naar de winkel om broodjes te halen, ze kwamen tegelijk terug met Linda en Lilian. Kjeld en ik hadden de tafel weer buiten gezet, samen met de stoelen. Het was nog fris, maar het zag er wel naar uit dat het een warme dag zou gaan worden.
‘Zwemmen vandaag,’ zei Jelle nadat hij een hap van zijn broodje had genomen. ‘Heb ik zin in.’
‘Goed idee,’ vond Martijn en keek een keer rond naar iedereen.
Iedereen knikte een keer. Auke keek naar boven. Blauwe lucht. Dat ging helemaal goed komen deze dag. Auke had een gasstel naast zijn stoel staan en zette weer een pan op om water te koken. Niet veel later blies ik in mijn tweede beker thee. Ik at meer dan anders bij het ontbijt. Marloes zat een beetje plannen te maken wat we mee moesten nemen naar het meer. We besloten om voor we naar het meer zouden gaan nog wat broodjes te gaan halen. We zaten nog wat te lachen aan de tafel, dronken nog wat. Tijd genoeg. Een half uur later ruimden we alles op, Auke en ik kropen weer onze tent in om een zwemshort aan te trekken. Ik kon het niet laten om hem tegen me aan te trekken toen hij zonder broek op het luchtbed zat. Hij lachte en kuste me terug. Ik kneep zachtjes in zijn kruis, boog voorover en kuste hem daar.
‘Doe normaal,’ grinnikte hij, maar hij hield me niet tegen.
‘He tortelduifjes, kunnen we onderhand eens vertrekken?’ hoorden we Martijn lachend zeggen buiten onze tent.
Auke keek me aan en lachte. We trokken snel onze kleren aan en deden de tent weer open. Auke hield zijn handdoek even voor zich, ik had hem in mijn mond flink voelen groeien. Ik kroop na hem de tent uit en deed hem weer dicht. Met de schouders tegen elkaar liepen we met de rest mee. Marloes liep naast ons en keek een keer grijnzend. Ik knipoogde maar een keer. Met een hoop flauwekul en gelach liepen we door het winkeltje heen en kochten wat we nodig hadden. Jelle wilde bier mee nemen, maar Lilian protesteerde.
‘Dat kunnen we beter straks gaan halen, dat is straks zo lauw dat het niet meer te drinken is.’
Jelle haalde zijn schouders een keer op, gaf haar gelijk. Bij het meer zochten we een rustig plekje op het grasveld, een beetje achteraan, in de hoek. Auke legde zijn handdoek tegen die van mij aan en ging op zijn rug liggen.
‘Ik ga niet veel doen,’ zuchtte hij lachend. Ik ging op mijn buik naast hem liggen, leunde op mijn ellebogen en keek naar hem. Hij had het door, want hij deed zijn ogen weer open en keek in die van mij. Ik gaf hem snel een kus. Auke zijn ogen werden wat groter, keek langs me heen. Ik draaide me om en keek in het gezicht van Martijn. Hij zei niets, maar hij had het zeker wel gezien. Hij glimlachte. Niet geforceerd, gewoon vrolijk. Gelukkig. Jelle trok zijn T-shirt uit.
‘Ik ga het water in,’ zei hij toen hij opgestaan was.
‘Veel succes,’ zei Auke.
Ik keek naast me, die was niet van plan om het komende uur op te staan. Ik ging mee, samen met Martijn, Marloes en Linda. Lilian keek naar Kjeld.
‘Ik blijf hier zitten,’ zei hij en streek een keer langs haar been. Ze stond op, aaide een keer door zijn haar en trok haar shirt uit. Samen liepen we het water in.
‘Jezus, wat koud,’ zei Lilian toen we kniehoog in het water stonden.
Ik lachte een keer en gaf haar meteen gelijk. Langzaam liepen we door, het laatste stuk vanaf het middel lieten we ons onder water zakken. Lilian lachte, sprong ineens tegen me aan en zette haar hand op mijn hoofd om me om te duwen.
‘Dacht het niet,’ lachte ik.
We stoeiden, zij won. Sterke meid. Ik keek even om en zag Auke en Kjeld lachen. Linda was bij Jelle in zijn nek gaan zitten en daagde Marloes uit. Die klom bij Martijn in zijn nek. Langzaam liepen Martijn en Jelle op elkaar af.
‘Kom,’ sprong Lilian op mijn rug, ‘we gaan ons er eens mee bemoeien.’
Niet veel later zat ze in mijn nek en liep ik voorzichtig naar de rest. Ik hoorde haar boven me lachen. Ze daagde de anderen uit nog voordat we bij ze waren. Marloes en Linda keken naar ons en wachtten. Ze kwamen op ons af. Vanaf het moment dat we bij elkaar waren begonnen ze elkaar vast te pakken en te trekken aan elkaar. Ik had moeite om te blijven staan, aan de gezichten van Martijn en Jelle te zien hadden zij het ook niet makkelijk. Ik klemde met een arm de benen van Lilian tegen me aan, met de andere hand pakte ik de enkel van Marloes vast. Ik trok er aan waardoor ze haar evenwicht verloor en achterover in het water viel. Martijn viel lachend mee achterover. Linda en Lilian hadden elkaar stevig vast. Ik liep langzaam achteruit, probeerde het been van Linda te pakken. Dat lukte me ook nog en niet veel later zat alleen Lilian nog.
‘Wahaa!’ Ze lachte triomfantelijk. ‘Goed gedaan, Mark.’
Nu kwam de rest op ons af waardoor het niet lang duurde tot Lilian en ik samen onder water verdwenen. Er werd gestoeid, gelachen.
Lilian sloeg even haar arm om me heen toen we een half uur later uit het water gingen.
‘Kjeld heeft helemaal gelijk.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Dat je een goeie jongen bent.’
‘Doe normaal.’
‘Dat doe ik,’ lachte ze.
Verder praten deden we niet, we waren weer bij Kjeld en Auke. Kjeld grijnsde naar me. Ik pakte mijn handdoek van de grond om me af te drogen, maar niet voor ik eerst mijn haren had uitgeschud boven Auke. Hij draaide lachend weg.
‘Lul.’
‘Hebben ja. Vanavond, niet hier.’
Achter me hoorde ik Jelle lachen. Ik keek om en keek in het grijnzende gezicht van Linda. Ik legde mijn handdoek weer naast die van Auke neer, het was ondertussen zo warm geworden dat ik mijn shirt uit liet. Auke had ondertussen zijn shirt ook al uitgedaan. Ik ging naast hem liggen, wreef een keer over zijn rug en gaf hem een snelle kus. Ik legde mijn hoofd op mijn armen en keek naar hem naast me. Hij keek terug en staarde naar me. Ik knipoogde en sloot daarna mijn ogen.

Later die dag gingen we weer het water in. Iedereen ging mee, behalve Kjeld. Lilian treuzelde zag ik. Zij bleef ook achter.
‘Ga mee man,’ zei Jelle.
Kjeld haalde zijn schouders op. Hij keek even naar me, vragend bijna. Lilian streelde een keer over zijn rug.
‘Het water is lekker hoor,’ ging Jelle verder.
‘Ga maar,’ zei Kjeld ontwijkend, ‘maakt niet uit.’
Jelle liep op hem af. ‘Shirt uit en mee jij.’
‘Als ie niet wil, dan blijft hij gewoon hier,’ zei Lilian.
Ik probeerde te peilen wat er aan de hand was maar begreep het niet. Lilian keek even naar hem. Kjeld keek ongemakkelijk terug, keer weer even naar mij, zocht begrip. Ik knikte maar een keer.
‘Kom op man,’ zei Jelle, ‘doe niet zo flauw.’
Kjeld zuchtte en had een beslissing genomen zag ik. Hij stond op en trok zijn shirt uit.
‘Kolere,’ hoorde ik Jelle zeggen. ‘Wat heb jij daar gedaan?’
Ik zag zijn littekens weer en snapte ineens zijn twijfel.
‘Prikkeldraad,’ zei Kjeld voor zich uit.
Jelle siste een keer tussen zijn tanden. ‘Dat zal zeer gedaan hebben.’
Kjeld haalde een keer zijn schouders op. Hij liep in de richting van het water. Die wilde het er verder niet meer over hebben, dat was wel duidelijk. Lilian, Auke en ik liepen als laatste achter de rest aan. Lilian keek even naar mij.
‘Jij weet het hè?’
Ik knikte. ‘Hij heeft het me een keer verteld.’
‘Hij zat er mee, voor we hier naar toe gingen.’
‘Kan ik me voorstellen,’ zei ik.
‘Ik heb hem maar gezegd dat het niemand iets uit zou maken, dat ze het wel zouden begrijpen.’
‘Knap van hem.’
‘Het laat hem nooit meer helemaal los,’ zuchtte ze en liep door naar de rest.
‘Jij wist dit?’ vroeg Auke verbaasd.
‘Hij heeft het me een keer laten zien.’
‘Hoe is dat gebeurd dan?’
‘Dat vertelt hij zelf maar een keer, Auke.’
Auke keek me even bezorgd aan. ‘Niet zomaar een ongelukje?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Geduwd.’
Auke keek me alleen nog maar aan.
‘Zeg maar niks meer,’ zei ik.
‘Nee,’ zei Auke, ‘hier zijn geen woorden voor.’
Auke daagde me in het water uit voor een wedstrijdje zwemmen. Ik nam hem aan maar had niet veel kans. Hij hield een eind van de kant ineens stil en keek grijnzend hoe ik zwoegend bij hem kwam. We konden niet meer staan, trappelend met onze benen keken we elkaar aan. Ik wilde een kus, en zwom naar hem toe. Zoenend zakten we onder water. Hij duwde mij weg en kwam proestend weer boven. Ik gaf hem nog een duw terug en zwom meteen weg. Ik hoorde hem achter me aankomen en wist dat ik de rest niet ging halen. Ver voordat ik weer in de buurt van ze was had Auke me al ingehaald. Hij zwom op me en duwde me onder. Ik worstelde me los en hapte meteen naar lucht toen ik met mijn hoofd weer boven was. Hij lachte achter me. Ik zag Kjeld kijken en lachen. Hij was weer ontspannen.

‘Is dat lang geleden?’ vroeg Jelle even later toen we op het grasveld zaten te drinken.
‘Wat?’ vroeg Kjeld.
Jelle knikte naar zijn littekens. ‘Dat je zo stom was om in het prikkeldraad te vallen.’
‘Dat ik zo stom was om me in het prikkeldraad te laten duwen bedoel je? Een jaartje of vier voor dat gedoe met Hendrik.’ Kjeld zei het droog voor zich uit, zonder enige emotie.
Jelle slikte een keer, voelde zich ongemakkelijk. ‘Je bent geduwd?’
Kjeld knikte.
‘Sorry.’
Kjeld haalde zijn schouders op. ‘Het is lang geleden.’
‘Maar dan nog.’
‘Kon jij ook niet weten. En nu weet je het wel. Klaar.’
‘Maar wie dan?’
‘Klasgenoten,’ zei Kjeld kortaf. ‘Zoals altijd. Dit was het hoogtepunt.’
Marloes keek met grote ogen. ‘Hoogtepunt zegt ie dan.’
‘Daar zijn ze toch niet mee weg gekomen, hoop ik,’ ging Jelle verder.
Kjeld keek alleen maar.
‘Kjeld, dat meen je niet. Je had thuis toch wat uit te leggen?’
‘Gevallen met de fiets, ongelukkig in het prikkeldraad terecht gekomen.’
‘Maar…’
‘Jelle, als ik zou vertellen dat zij dat gedaan hadden…’
‘Wat dan?’
‘Ik was bang dat ze me daarvoor nog drie keer zo hard zouden terug pakken.’
Hij zei het timide, Auke zat naast me en kneep in mijn hand. Hij strekte zijn andere arm en raakte even de rug van Kjeld aan. Kjeld keek even naar ons, bedrukt, beetje waterige ogen. Hij haalde een keer diep adem.
‘Maar zo gek krijgen ze me nooit meer.’
Linda keek naar hem. ‘Vandaar die felheid tegen Hendrik.’
Kjeld knikte. ‘Dat weet je. Maar hij wist van dat prikkeldraad. Hij begon er over in de schuur. Toen raakte ik in paniek.’
‘Kan ik me voorstellen,’ zei Martijn.
‘”Niet nog eens.” Dat was het eerste wat ik dacht. Ik dacht dat ik het door die verhuizing helemaal achter me had kunnen laten.’
‘Hoe wist hij het dan?’ vroeg Jelle.
Kjeld haalde zijn schouders op. ‘Geen idee. Vraag het hem,’ zei hij cynisch.
Jelle lachte flauw. Kjeld keek even naar me. Ik knipoogde, hij glimlachte terug.
‘Bier,’ zei hij daarna als afsluiter, ‘we hebben vakantie.’

Er hing een rare sfeer nog, die middag. Langzaam ontspande alles weer. Aan het einde van de middag liepen we terug naar de tent, via de supermarkt. Een uur later stond de barbecue te roken. Ik moest Auke helemaal gelijk geven. Geen idee wat hij nou precies allemaal gedaan had, maar het was heerlijk. Er waaide een lauw windje, we bleven nog lang buiten zitten. Redelijk aangeschoten doken we die nacht de tent in. Auke grinnikte, begon meteen te zoenen toen de tent dicht was. Geen tijd voor flauwekul. Niet veel later zat ik in hem. Was hij van mij. En ik van hem.

De dag erna gingen we op terrassentocht. Dat was een compromis. Marloes en Linda wilden winkeltjes bekijken, wij zagen dat uiteraard niet zitten. Lilian kwam met de oplossing; door dorpjes fietsen, terrasjes pikken en eventueel winkeltjes bekijken. Ik lachte er om en had er wel zin in. We liepen mee, winkels in en uit, tot onze verbazing vonden we het nog leuk ook. Ineens had Auke mijn hand vast, zonder echte reden, het voelde gewoon goed. Het was de roes van die week, we wilden niet nadenken over wat anderen er van zouden denken. We dachten er al helemaal niet over na dat het misschien wel gezien zou kunnen worden door iemand die we kenden. We waren voor ons gevoel ver van huis af. Maar we kwamen wel iemand tegen. Mijn oom en tante, de ouders van Machteld. Ik liet verschrikt Auke’s hand los, maar ik wist niet zeker of ik hun nou eerder had gezien dan zij ons. We bleven even staan praten, nog geen minuut misschien, maar ze moesten aan mijn stem mijn zenuwachtigheid hebben moeten horen. Ik zag het bijna aan hun houding en daar baalde ik flink van. Auke niet minder.
‘Misschien hebben ze het wel helemaal niet gezien,’ probeerde Kjeld mij nog moed in te praten even later.
‘Het kan bijna niet anders,’ mokte ik. ‘Jeumigzooi.’
‘En dan nog? Die gaan dan toch niet jouw ouders bellen?’ zei Jelle.
‘Dan ken jij mijn oom en tante nog niet,’ reageerde ik fel.
‘Dat waren de ouders van jouw nichtje toch?’ vroeg Marloes. ‘Hoe heet ze ook alweer? Machteld?’
Ik knikte.
‘Die ze toen binnen hebben gehouden voor een paar maanden, omdat ze zwanger was?’
Ik keek Marloes met een ruk aan. ‘Hoe weet jij dat?’
‘Dat weet volgens mij iedereen in het dorp.’
Ik vloekte een keer. ‘Kan nou niks een geheim blijven in dit jeumigdorp?’
Auke streelde over mijn rug. De ober kwam weer een keer langs, we bestelden nog een rondje. Ik dronk snel, gewoon om af te reageren en om te proberen om rustig te worden in mijn kop. Dat lukte me een beetje. Ik werd er balorig van. Dan hoorden ze het maar. Dan wisten ze het maar. Hoefde ik er zelf ook niet over te beginnen. Net zo makkelijk. We gingen weer verder, Auke reed naast me.
‘Je bent stil.’
‘Ik weet niet wat ik moet denken,’ zei ik voor me uit.
‘Misschien hebben ze het niet gezien.’
‘Ze hebben het gezien, Auke. Je stond er bij.’
Daar had hij niet meer op te zeggen. ‘Misschien zeggen ze het niet tegen jouw ouders.’
‘Die kunnen hun mond niet houden, geloof me maar.’
‘Jeumig.’
‘Ja,’ zei ik.
‘En nu?’
‘En nu weten mijn ouders het vanavond misschien wel.’
‘Je zegt het nogal nuchter.’
‘Weet je, het maakt me eigenlijk helemaal niet meer uit. Dan weten ze het maar. Makkelijk gezegd hoor, maar ik heb al een keer aan die grens gestaan met Peter toen. Dus waarom niet met jou?’
‘Zouden ze het dan ook mijn ouders vertellen?’
‘Wie? Mijn oom en tante?’
‘Nee, jouw ouders, gek.’
‘Weet ik niet. Zou best eens kunnen.’
Auke keek benauwd. Erg benauwd zelfs.

We hadden pizza’s gehaald. Eten uit de doos, geen afwas. Het was vakantie tenslotte. Ik dronk er een biertje bij en begon alles weer een beetje zonniger te zien. Na het eten ging ik in het gras liggen. Op mijn rug, met mijn ogen dicht, probeerde ik alles nog eens te overdenken. Ik ontspande me, genoot van Auke naast me, ik voelde dat hij naar me lag te kijken. Ik voelde me goed. Toen ging mijn telefoon. Ik hoefde niet te kijken wie dat was. Ik wist wel zeker wie me nu belde. Ik ging rechtop zitten en keek Auke aan. Die keek bezorgd. Ik zag de rest ook kijken. Ze snapten wel wat er gebeurde. Ik stond op, liep een eindje van iedereen weg, dit wilde ik alleen doen. Met trillende vinger drukte ik op het groene knopje. Mijn voorgevoel was juist; mijn moeder.
‘Hey, mam,’ zei ik vrolijk en onschuldig.
‘Dag jongen. Hoe gaat het?’
‘Goed. Het is echt gaaf hier. En we hebben geluk met het weer. Gisteren hebben we de hele dag gezwommen.’
‘Mooi jongen. Jullie hebben inderdaad geluk met het weer.’
‘Zeker weten.’
Ik werd nerveus van dit gesprek. Eigenlijk wist ik al genoeg. Ze wist het, maar zocht naar een opening om er over te beginnen.
‘Je krijgt wat je verdient, zullen we maar zeggen,’ probeerde ze een grap.
‘Dan had het nog beter weer moeten zijn, mam,’ lachte ik geforceerd terug.
Ze lachte. Even bleef het stil.
‘Hoe is het thuis,’ zei ik onnozel.
‘Goed,’ zei ze twijfelend. ‘Mark?’
‘Ja?’
‘Tante Patricia heeft me gebeld vanmiddag.’
‘Dat zal wel laat in de middag geweest zijn.’
‘Hoe bedoel je?’
‘We zijn ze tegen gekomen vanmiddag,’ zei ik.
‘Ja, dat vertelde ze.’
Man, wat kon ze er omheen draaien. Toegegeven, ik ook. Maar ik vond dat zij moest beginnen. Zij belde mij tenslotte. Voor mij hoefde dit niet. Zonder er bij na te denken liep ik langzaam door, met mijn telefoon aan mijn oor.
‘Mark, kun je morgen naar huis komen?’
‘Waarom?’
‘We willen met je praten.’
‘Kan dat niet na deze week?’
‘Is het waar, Mark?’
‘Wat?’ Dom blijven. Vooral dom blijven.
‘Van jou en Auke. Ze zei dat ze jullie hand in hand heeft zien lopen.’
Eindelijk, het was er uit. Ze had het gezegd. Ik zweette me kapot. Nu ging het er op aan komen. We moesten er over praten.
‘Mark, ben je er nog?’
‘Ja,’ zei ik.
‘Is het zo, Mark?’
‘Ja,’ zei ik met trillende stem.
‘Mark, ik wil dat je naar huis komt morgen.’
‘Echt niet. Waarom zou ik dat doen?’
‘We willen praten, Mark.’
‘Dat kan ook aan het einde van de week. Ik kom niet eerder naar huis.’
‘Mark, doe nou niet zo moeilijk.’
‘Ik doe niet moeilijk. Waarom wil je dat ik naar huis kom? Om te praten? Of wil je me bij Auke weg hebben?’
‘Nee jongen, natuurlijk niet. Doe niet zo gek.’
‘Mam, alsjeblieft. We hebben met zijn allen een te gekke week hier. Kan dat echt niet naderhand?’
Ik hoorde haar nadenken.
‘Mam, alsjeblieft. Als ik thuis kom praten we. Vertel ik je alles wat je wilt weten. Maar ik wil hier nu niet weg.’
Ze bleef nog even stil. ‘Dat snap ik jongen,’ zei ze toen. ‘We praten zaterdag.’
‘Maak je geen zorgen mam.’ Waarom zei ik dat nou weer?
‘Dat doe ik wel, jongen.’
‘Niet doen mam. Ik ben gelukkig, echt.’ Een mens kan rare dingen zeggen.
‘Da’s mooi.’
Ik slikte een keer. Dat raakte me.
‘Ik ga nog wel met de ouders van Auke bellen.’
‘Dat doe je niet!’ zei ik fel.
‘Dat maak ik zelf wel uit, Mark.’
‘Dat kun je niet maken. Het is al kut genoeg dat ik verraden ben.’
‘Mark!’
‘Dat kun je niet maken tegenover Auke, mam,’ zei ik wat rustiger. ‘Zoiets wil je zelf vertellen.’
‘Ik wil met ze overleggen Mark. Ik moet ook mijn verhaal kwijt. Dat moet je kunnen begrijpen.’
Ik zuchtte.
‘Maak je geen zorgen, Mark.’
‘Dat doe ik wel.’
‘We praten zaterdag verder.’
‘Zeg je niets tegen Auke’s ouders? Alsjeblieft.’
‘Ik zal er over nadenken jongen.’
‘Gewoon niet doen.’
‘Gaat de rest er goed mee om?’ Mooie afleidende vraag.
‘Zeker weten, mam,’ slikte ik.
‘Dat is alleen maar goed, Mark.’
Nu waren mijn ogen echt vochtig. Ik zuchtte.
‘Geniet nog van deze week, jongen. Doe ze allemaal de groeten.’
‘Doe ik,’ zei ik trillend.
We hingen op, ik borg mijn telefoon weer op in mijn broekzak en keek om me heen. Ik was ondertussen een flink eind van iedereen weggelopen. Ik draaide me om en zag Auke staan kijken. Ik haalde mijn schouders op naar hem. We liepen naar elkaar toe en hielden elkaar even vast.
‘Weten ze het?’
Ik knikte in zijn nek. ‘Verbaast me ook niks.’
‘Wat zeiden ze?’
‘Ze wilde dat ik naar huis toe kwam om te praten. Mooi dat ik dat niet doe.’
‘En verder?’
‘Echt leuk vond ze het niet volgens mij. Maar ze accepteert het wel denk ik.’
Auke zuchtte.
‘ Het enge komt nog.’
‘Zaterdag naar huis bedoel je? Dat je ze weer ziet?’
‘Ook.’
‘Lijkt me moeilijk.’
‘Bereid je maar vast voor. Ze wil jouw ouders gaan bellen,’ zei ik sarcastisch.
Auke schrok. ‘Wat?!’
‘Ik heb gezegd dat ze dat niet kon maken. Ze wilde haar verhaal kwijt, zei ze. Ze wilde met jouw ouders overleggen. Lotgenoten zoeken, weet ik veel.’
‘Kut.’
‘Jeumig.’
‘Jij je zin.’
Ik glimlachte flauw.
‘Zouden ze dat echt doen?’
‘Ik weet het niet. Volgens mij twijfelde ze.’
‘Ik hoop het maar.’
‘Wat zei de rest net, toen mijn telefoon ging? Ik zag ze kijken.’
‘Volgens mij moet je snel terug, die maken zich een beetje zorgen over hoe jouw ouders gereageerd hebben.’
Goed idee,’ zei ik, ‘ik heb wel een fles bier verdiend.’
Auke lachte. ‘Wij allebei wel.’
Ik sloeg even mijn arm om hem heen, maar liet hem weer los toen we tussen de caravans en tenten van de camping kwamen.
‘Eigenlijk ben ik wel blij dat het er uit is,’ zei ik. ‘Ook al reageerde ze een beetje vaag.’
‘Raar.’
‘Wat? Dat ze zo reageerde?’
‘Nee, het idee dat ze het nu weten, jouw ouders.’
‘Ik heb gezegd dat ik gelukkig was,’ grinnikte ik.
Auke sloeg even kort zijn arm weer om me heen en kneep. ‘Hoe reageerde ze daar op?’
‘Ze zei dat dat mooi was. En dat meende ze ook, dat kon ik horen.’
‘Gaaf.’
‘Ja,’ slikte ik weer.
We keken elkaar even aan, vlak voor we het veld waar onze tenten stonden op liepen.
‘Gaat het?’
‘Jawel,’ knikte ik. ‘Heel goed eigenlijk. De spanning is er af. Ze weten het nu gewoon.’
Auke glimlachte, keek even rond en gaf me toen snel een kus. Niemand in de buurt, ik pakte hem even stevig vast.
‘Ik hou van je, Auke.’
Hij zei niets, gaf antwoord met nog een kus.
‘Kom, we gaan een biertje pakken.’
Auke lachte, liep met mij het veld op. Ik zag de rest meteen kijken. Onderzoekende blikken. Toen ik bij de tafel stond verbrak Jelle de stilte.
‘En, wat zei ze?’
‘Ik moest jullie allemaal de groeten doen en nog veel plezier wensen de rest van de week.’
‘Lul,’ zei Jelle.
Ik keek naar Auke en begon toen ineens keihard te lachen. De zenuwen kwamen er eindelijk uit. Een mens kan rare dingen doen.

© 2007/2008 Oliver Kjelsson