De derde wereld (deel 6)

Weken gingen voorbij. Iedere dag school. Ieder weekend bij elkaar. Martijn wist het ondertussen ook. Voor zover hij het kon begrijpen. Hij vond het allemaal wel best. Hans en de moeder van Lars hebben het hem op een gegeven moment verteld, waar Gerben en Lars niet bij waren. Hij snapte niet echt waarom het nou zo serieus verteld moest worden en wilde al binnen twee minuten gaan spelen. Ze hebben het zo maar gelaten. Hij heeft één keer gezien dat Lars en Gerben elkaar een kus gaven en daar had hij enorm om gelachen. Lars was bijna kwaad geworden, maar Gerben had hem tegen gehouden. Als hij een meisje was geweest dan had Martijn er waarschijnlijk net zo hard om gelachen. Lars was in de lach geschoten en had hem gelijk gegeven.

De moeder van Lars had de ouders van Gerben uitgenodigd om op zondagmiddag eens een borrel te komen drinken. Zowel Lars als Gerben had zich er nogal druk om gemaakt. Ze snapten dat het er een keer van moest komen, maar het gaf ze wel het gevoel dat er over hen gepraat zou gaan worden, door hun ouders nog wel. Lars was die zaterdagmiddag bij Gerben en stond in de gang met zijn jas aan om naar huis te gaan. Gerben pakte hem vast en gaf hen een lange zoen.
‘Ik zie je morgen weer.’
‘Ja, morgen.’ Lars zei het wat twijfelend.
‘Jij ook wat nerveus?’
‘Jij niet dan? Ik heb echt het gevoel dat we morgen alle twee door de molen gaan.’
‘We gaan er niet de hele tijd bij zitten, dan word ik gek.’
‘Alsjeblieft niet zeg! We hebben nog steeds een tafeltennistafel, gelukkig.’
Gerben grinnikte. ‘Daar gaan we morgen flink gebruik van maken. Laat ze maar roddelen.’
Lars glimlachte en gaf hem een kus.
‘Tot morgen dan maar.’
Ze gaven elkaar nog een laatste kus en Lars verdween.

Gerben zat stil achter in de auto. Hij zag er toch wel een beetje tegenop. Hij merkte aan zijn ouders dat ze ook een beetje uit hun gewone doen waren. Hij wees zijn vader de weg, en voor hij er erg in had stonden ze al voor de deur. Dat ging met de auto een stuk sneller dan met de bus of op de fiets. Hans deed open en verwelkomde ze hartelijk. Ze gingen in de huiskamer zitten, de koppen koffie stonden dampend op tafel. Er werd over van alles en nog wat gepraat, en zowel Gerben als Lars vond het meevallen. Het was waarachtig gezellig, zonder een spoor van spanning. Lars knipoogde een keer naar Gerben. Hij keek een keer naar boven en Gerben begreep wat hij bedoelde. Ze liepen de trap op naar de zolder en begonnen een potje tafeltennis.
‘Nu hebben ze het over ons,’ grijnsde Lars.
Gerben glimlachte. ‘Zeker weten.’
‘Raar idee.’
‘Het zal wel loslopen. Volgens mij kunnen ze het wel goed met elkaar vinden.’
‘Als er nou maar niet van die verhalen komen over hoe lief we als baby geweest zijn.’
Gerben schoot in de lach. ‘Vertel, was je zo lief dan?’
‘Ja, lach maar, ik ben blij dat ik er niet bij zit.’
‘Ik wil het eigenlijk wel weten hoe jij vroeger was als baby.’
Lars keek hem lachend aan. ‘Kom maar eens mee.’
Ze liepen naar zijn kamer en Lars pakte een fotoalbum uit de kast. Hij ging op het bed zitten en klopte naast zich op het bed.
‘Zitten,’ zij hij, ‘nou zul je het ook zien ook.’
Ze keken samen door zijn fotoalbum en schoten regelmatig in de lach om de foto’s. Het is vaak voor de meeste mensen één van de intiemere dingen om te doen, je eigen babyfoto’s te laten zien. Schouder aan schouder zaten ze samen het album door te bladeren. Lars klapte het album dicht en gaf Gerben een lange kus. Die liet zich verder achterover vallen en nam Lars mee naar beneden. Hun tongen speelden met elkaar, langzaam. Handen van de een streelden de ander op vele plekken. Veel te snel was het al weer voorbij. Het was al wat later in de middag en Gerben ging weer met zijn ouders mee naar huis. Vlak voor ze gingen waren Lars en Gerben naar beneden gegaan en gezien dat ze het prima met elkaar konden vinden daar in die huiskamer. Er werd flink gelachen. Lars keek Gerben glunderend aan en knipoogde. Het ging goed! Martijn zat op de grond op zijn gemak een kasteel te bouwen van lego, die had helemaal niet in de gaten wat voor een apart moment dit was. Toen ze weggingen werd er hartelijk handen geschud en een afspraak gemaakt om het bij Gerben thuis een keer over te doen. Lars en Gerben keken elkaar grijnzend aan, dat was goed gegaan!

Onderweg werd er wat eten gehaald. Thuis tijdens het eten keek Gerben’s moeder hem een keer dringend aan.
‘Ik ben trots op je,’ zei ze toen.
Gerben keek verbaasd.
‘Ze hebben verteld hoe de situatie is bij Lars thuis. Wij wisten niet dat Hans niet zijn echte vader is. Zijn moeder vertelde dat Lars zoveel veranderd is sinds hij jou kent, een stuk vrolijker. Ze vertelde dat Lars in jou iemand gevonden heeft waar hij eindelijk eens zijn hart kan luchten.’
Gerben haalde een keer zijn schouders op. Hij wist zich niet helemaal een houding te geven.
‘Je bent met hem een keer naar het kerkhof geweest, vertelde ze.’
Gerben keek op. Dat had Lars niet laten merken, dat hij dat thuis verteld had.
‘Je hebt ons ook nooit iets verteld over zijn vader.’
‘Nee, waarom ook?’
Zijn moeder glimlachte. ‘Je weet volgens mij nog niet half wat je voor hem gedaan hebt door alleen maar te luisteren naar zijn verhaal, en om hem te steunen toen hij naar dat kerkhof ging met jou. Dat had hij nog nooit met iemand gedaan.’
Gerben zei niets. Nee, dat had hij inderdaad niet in de gaten. Het zal wel. Hij stond gewoon klaar voor Lars, dat was toch normaal?
‘Veel van zijn vrienden proberen toch al snel over een ander onderwerp te praten als hij er over wil beginnen. Jij geeft hem die ruimte.’
‘Da’s net zoiets als onze relatie. Daar kunnen we ook niet met iedereen over praten.’
‘Dat zei zijn moeder ook. Ze was er nieuwsgierig naar wat voor een jongen die Barend wel niet was. Daar heeft Lars het veel over gehad thuis.’
‘Hoezo?’
‘Dat hij en zijn vriendin er zo gewoon mee omgingen, en hoe goed hem dat deed.’
Gerben glimlachte. Barend was gewoon Barend. Al jaren een goede vriend waar hij van alles bij kwijt kon. Voor Lars was dat dus niet de gewoonste zaak van de wereld. Hij wist niet dat het zo diep zat bij hem. Dat waren dingen waar Lars het met hem zelfs nooit over had. Hij zag zijn glunderende gezicht wel op dat soort momenten, maar hij sprak er nooit zoveel over. Lars was een binnenvetter, dat had zijn moeder als eens verteld. Voor Gerben was zijn derde wereld de laatste maanden wel duidelijk geworden, een wereld waar hij tevreden mee was. Voor Lars lagen die grenzen dus duidelijk anders. Hij leefde nog steeds in twee werelden, waar hij nog steeds mee worstelde. Voor Gerben stond alles wel vast, Lars was nog steeds op zoek naar een soort erkenning, en soort steun in de rug. Hij wist van zichzelf wel hoe hij in elkaar stak, hij wilde alleen af en toe een klop op zijn schouder die zegt “goed bezig, jongen!”. En dat was nou net wat hij, Gerben, hem niet kon geven, dat moest de rest van zijn omgeving doen. En daar had hij in zijn eigen omgeving maar weinig mensen voor. Vandaar misschien dat hij altijd enthousiast was als ze iets samen met Barend en Ingrid gingen doen. Gerben keek er van op. Dat zag zijn moeder.
‘Ik had je dit misschien niet allemaal moeten vertellen.’
‘Waarom niet?’
‘Gewoon, het was een gesprek tussen twee moeders,’ lachte ze, ‘je hoeft ook niet tegen Lars te vertellen dat ik dit allemaal weet, maar ik wou wel even zeggen dat ik trots op je ben hoe je daar mee omgaat.’
Gerben lachte verlegen. Hij snapte ook wel dat hij dit niet aan Lars moest vertellen, dat zijn moeder dit allemaal verteld had, maar hij nam zich wel voor er wat meer rekening mee te houden. Het was zijn vriendje, en daar moest het goed mee gaan!

Gerben had een brief gekregen van Marc. Die had nog steeds verkering met Jacqueline, en Ron ook met Laura. Hij vroeg in die brief of Gerben nog wel eens wat hoorde van Lars. Gerben glimlachte toen hij dat las. Marc schreef dat Jacqueline voorgesteld had om nog eens bij elkaar te komen. Toen Lars bij hem was had hij de brief laten lezen. Lars moest er ook wel om lachen.
‘Dat moeten we doen,’ zei hij enthousiast.
‘Moeten we het ze wel vertellen, hoe het zit tussen ons.’
‘Natuurlijk, zij waren er als eerste bij. Zullen we samen een brief terug schrijven?’
Gerben grijnsde bij het idee. Hij pakte een schrijfblok en begon te schrijven. Ze lagen naast elkaar op Gerben’s bed, op hun buik, het schrijfblok voor zich. Gerben begon te schrijven dat het een leuk idee was om elkaar weer eens te zien. Hij werd melig en schreef dat Lars nu naast hem op zijn bed lag en mee lag te lezen wat hij aan het opschrijven was. Lars grinnikte en gaf hem een kus op zijn wang. Gerben schoof het papier naar Lars.
‘Schrijf jij maar even verder.’
Lars ging verder en liet in de brief flink merken dat ze supergelukkig waren met elkaar. Gerben pakte alvast een envelop en aan het eind van de middag deden ze samen de brief op de bus.
‘Die vallen om als ze het lezen,’ lachte Lars toen de brief in de bus viel.
‘Weten ze meteen hoe het zit.’
‘Het verbaast met eigenlijk dat ze daar al niets gemerkt hebben toen.’
‘Toen wisten we zelf nog niet eens wat we er mee aan moesten.’
‘Da’s waar. Hoewel….’ Lars grijnsde en gaf Gerben een por tussen zijn ribben.
Ze liepen vrolijk terug naar huis. Lars had er een romantische bui van gekregen. Op Gerben’s kamer hing hij de hele tijd tegen hem aan, en knuffelde hem constant. Gerben liet het met groot plezier toe en dacht tussendoor terug aan het gesprek wat hij met zijn moeder had gehad.

De brief had het gewenste effect. Na een paar dagen belde Marc op. Ze hadden een datum afgesproken om met zijn zessen weer eens bij elkaar te komen bij Marc thuis. Lars en Gerben gingen er (uiteraard) samen naar toe. Toen ze bij Marc thuis aanbelden, waren Ron en Laura er ook al. Het werd een gezellige middag.
‘Het was een flink melige brief,’ zei Jacqueline.
Lars grijnsde. ‘Zo melig was ie nou ook weer niet.’
‘Nou,’ zei Marc, ‘je gaat me toch niet vertellen dat jullie echt iets met elkaar hebben?’
‘Jawel,’ zei Gerben spottend.
Jacqueline schoot in de lach. ‘Maak dat iemand anders wijs.’
‘Echt waar,’ zei Lars.
‘Was dat op vakantie ook al zo?’ vroeg Laura.
Gerben knikte. ‘Toen begon het al, ja.’
Jacqueline grijnsde. ‘Een avondje samen zwemmen?’
Gerben grinnikte. ‘Daar begon het, ja.’
‘Dat we daar nou helemaal niets van hebben gemerkt,’ zei Ron verbaasd.
‘Voortaan beter opletten,’ zei Lars spottend.
Gerben keek even naar Lars, hij zat goed in zijn vel vandaag, dat zag hij aan de twinkeling in zijn ogen. Lars keek even terug en glunderde.
‘Stelletje stiekeme rotzakken,’ lachte Jacqueline.
Gerben trok een overdreven glimlach op zijn gezicht.
Verder werd er weinig over gezegd.
‘Gaan jullie ook weer naar dezelfde plek op vakantie?’ vroeg Marc.
‘Ik denk het wel,’ zei Gerben.
‘Geen idee,’ zei Lars, ‘eigenlijk gaan we nooit naar dezelfde plek twee jaar achter elkaar.’
‘Zou wel jammer zijn,’ zei Ron, ‘ik vond het wel gezellig afgelopen keer.’
Gerben had er nog helemaal niet over nagedacht. Opeens maakte hij zich er wel een beetje zorgen over. Hij hoopte wel dat ze elkaar niet hoefden te missen in de vakantie. Maar dat duurde nog meer dan een half jaar. Ze zouden wel zien.

Ron en Laura vertrokken weer op tijd. Jacqueline ging met hen mee. Gerben en Lars bleven nog even zitten. Samen met Marc zaten ze in de huiskamer, Marc haalde nog een zak chips en gooide die op tafel.
‘Toch zou ik er niet aan moeten denken,’ lachte hij.
‘Waar aan?’
‘Sex met een jongen.’
‘Waarom eigenlijk niet?’ vroeg Lars spottend.
‘Geen idee, gewoon, ik zie het mezelf niet doen.’
‘Waar zou dat verschil nou in zitten?’ vroeg Gerben zich af.
‘Hoe bedoel je?’ Marc keek hem vragend aan.
‘Waarom zou jij nooit verliefd op een jongen kunnen worden en ik wel?’
‘Hoe ben je er achter gekomen?’
Gerben staarde voor zich uit. ‘Geen idee. Dat gevoel was er gewoon. In het begin had ik het helemaal niet door, dacht ik dat het gewoon vriendschap en nieuwsgierigheid was.’
Lars knikte. ‘Zo is het bij mij ook gegaan.’
Gerben en Lars keken elkaar even aan en glimlachten.
‘Toch is er iets anders dan bij mij,’ zei Marc.
‘Ik weet ook niet hoe dat komt,’ zei Lars, ‘ik kan het me niet anders voorstellen. Eigenlijk moet jij ons uitleggen waarom jij alleen op meisjes valt.’
Marc schoot in de lach. ‘Misschien wel, maar dat kan ik dus niet.’
‘Op zich is er eigenlijk geen verschil, toch, je voelt iets voor iemand of niet.’
‘Nou,’ lachte Marc, ‘er zit toch wel verschil tussen een jongen of een meisje hoor, ik weet niet of je wel eens goed gekeken hebt?’
Ze schoten alle drie in de lach.
‘Je snapt best wat ik bedoel,’ grinnikte Gerben.
‘Jawel, maar voor mij is er toch wel een verschil. Dat moet er voor jou toch ook zijn?’
Gerben haalde zijn schouders op. ‘Op een of andere manier vind ik verkering met een jongen wel specialer dan met een meisje, net alsof ik het veel intenser beleef.’
Lars keek hem grijnzend aan. ‘Dank je wel voor het compliment.’
Gerben glimlachte verlegen. ‘Misschien juist wel omdat niemand het mag weten in het begin, je denkt wel drie keer na voor je er aan begint. Voor mij was het een hele stap.’
‘Voor mij niet dan?’ lachte Lars.
‘Jij twijfelde langer dan ik,’ kaatste Gerben terug.
‘Da’s waar. Jij was veel verder dan ik, ik twijfelde enorm toen.’
‘Aan Gerben?’ vroeg Marc.
‘Nee, die is gewoon leuk. Maar ik twijfelde of ik wel een relatie wilde, en al helemaal eentje met een jongen.’
‘Je was er nog niet helemaal uit dus?’ vroeg Marc.
‘Dat had verschillende redenen. Maar ik wilde het ver van me af houden.’
‘Waarom dan toch ineens wel?’
‘We hadden wat uitgeprobeerd op vakantie, en daarna wilde ik alleen verder. Maar als hij dan ineens vlak bij je huis voor je staat, dan raakt je dat wel enorm. En toen hoefde ik niet langer na te denken. Ik kon mezelf wel langer voor de gek houden, maar ik wist ook wel dat als ik het nu niet zou doen, het nooit meer zou gebeuren.’
Marc keek Gerben vragend aan. ‘Ben je hem op gaan zoeken?’
Gerben knikte. ‘Ik moest en zou hem nog een keer zien. Zeggen wat ik voelde.’
‘Vond je dat niet eng?’
‘Jawel, maar we hadden al een paar keer wat gedaan. Dus dat zat wel goed. En als hij het echt niet wou, we zagen elkaar verder toch niet. Als het nou een jongen op school was geweest had ik het veel enger gevonden.’
‘Maar op vakantie had je nog iets met Annemiek.’
‘Yep,’ zuchtte Gerben.
‘Hoe kun je dat nou combineren?’
Gerben zag dat Lars ging verzitten en naar hem kijken. Daar wou hij ook wel een antwoord op, dat kon Gerben wel zien.
‘Heel gek, maar dat liep helemaal langs elkaar. Als ik een brief kreeg van Annemiek zat zij helemaal in mijn hoofd, en als ik met Lars op het strand was, dacht ik juist weer helemaal niet aan haar.’
‘Da’s ook wazig,’ zei Marc.
‘Toch is het zo. Ik wist ook niet wat ik met mijn gevoelens voor jongens moest, maar het knaagde wel. Ik duwde het alleen heel ver weg, die brieven van Annemiek gaven me rust, en Lars maakte alles in me los en wilde ik alles uit proberen. Het waren eigenlijk twee werelden waarin ik leefde. Die leefde ik helemaal langs elkaar, totdat ik ze kon combineren tot eentje.’
‘Dat klinkt wel erg bekend,’ zei Lars zacht.
Ze keken elkaar even begrijpend aan.
‘Maar als je op allebei valt, is het dan niet makkelijker om voor een meisje te kiezen? Dat scheelt toch een hoop gedoe.’ Marc keek ze allebei aan.
Gerben schudde zijn hoofd. ‘Gevoel kun je niet wegduwen, Marc, dat gaat nou eenmaal niet.’
‘Als Lars er niet was geweest, had je dan nu nog iets met Annemiek gehad?’
Gerben zag Lars weer kijken. ‘Weet ik niet. Voor mij was de keuze wel duidelijk op een gegeven moment. Maar het liep ook gewoon niet meer.’
‘Wat is het verschil tussen Annemiek en Lars?’
‘Jezus, wat is dat nou weer voor een kutvraag?’
Lars schoot in de lach. ‘Dat wil ik nou ook wel eens weten.’
Gerben keek hem grijnzend aan. Hij draaide zijn gezicht naar Marc. ‘Ik voel me bij Lars meer op mijn gemak. We kunnen heel goed over dingen praten, meer dan ik met Annemiek kon. En de sex natuurlijk!’ Gerben schoot in de lach toen hij het zei.
‘Hoe doen jullie het eigenlijk?’
Lars keek Marc verbaasd aan. ‘Gewoon, op een lekkere manier.’
‘Ja, he he,’ lachte Marc, ‘dat snap ik ook wel. Maar hoe?’
‘Als Jacqueline jou pijpt, slikt ze dan alles door?’ Lars keek Marc uitdagend aan. Gerben grinnikte.
‘Hoe bedoel je?’ vroeg Marc.
‘Gewoon, zoals ik het vraag. Doet ze dat?’
Marc keek hem ongemakkelijk aan.
‘Ik wil het geloof ik ook helemaal niet weten, Marc, laat maar. Maar mogen wij het dan ook voor onszelf houden?’ Lars grijnsde.
Marc schoot in de lach. ‘Je hebt gelijk.’
‘Maar je wilt het eigenlijk wel weten,’ grinnikte Gerben.
‘Nou ja,’ zei Marc, ‘het is toch anders.’
‘Ik zie het aan je gezicht. Nou, van achteren hebben het nog niet gedaan, want dat was toch wat je wilde weten,’ zei Lars.
Marc kreeg een beetje een rood hoofd en grijnsde.
‘Zoiets gaat vanzelf, Marc, als je op je gemak bent bij elkaar, dan gaat de rest vanzelf. Gewoon doen wat in je opkomt.’
‘Op zich hetzelfde als met een meisje eigenlijk,’ zei Gerben.
Marc knikte een keer terwijl hij voor zich uit zat te staren. ‘Dat zal best.’
Marc stond op en haalde nog wat te drinken. Ze praatten en lachten over een hoop andere dingen. Aan het eind van de dag gingen Lars en Gerben weer naar huis. Op het station namen ze afscheid.
‘Ik zie je morgen weer,’ fluisterde Lars toen hij Gerben even vast hield.
‘Tot morgen,’ zei Gerben zacht en kuste Lars even kort.
Lars glimlachte en trok zijn armen even samen om Gerben heen. Ze kusten elkaar nog een keer en moesten elkaar toen loslaten. De bus van Lars ging vertrekken.

Gerben stond de volgende dag vroeg op. Hij wilde vroeg naar Lars toe. Hij besloot om met de bus te gaan, het waaide flink buiten. Hij zat onderuit in de bus en zag het ondertussen bekende landschap voorbij trekken. De bus reed het dorp in en Gerben drukte op de knop. Hij keek een keer naar buiten, gelukkig was het droog. Hij voelde zich goed, dit dorp was zoiets als een tweede thuis geworden, hij kende er de weg ondertussen, heel anders dan de eerste keer toen hij hier heen fietste. Hij stapte uit en liep op zijn gemak naar het huis van Lars. Hij belde aan en wachtte tot Lars de deur open zou doen.

Lars deed grijnzend de deur open en pakte hem stevig vast toen hij de deur weer gesloten had. Ze zoenden heftig. Lars grijnsde.
‘Ze zijn de hele dag weg, komen vanavond pas weer terug.’
Gerben glimlachte. Hij voelde dezelfde spanning tussen hen in als Lars. Hij zei niets, kuste hem alleen maar. Ze gingen de trap op naar boven. In de slaapkamer pakten ze elkaar weer stevig vast, langzaam kleedden ze elkaar uit. Hun lippen sloten zich op elkaar, hun tongen vonden elkaar en speelden een wild spel. Naakt stonden ze tegen elkaar, deze keer niet in het water van de zee, deze keer hoefden ze zich niet meteen aan te kleden. Gerben sidderde toen Lars zijn handen over zijn heupen liet glijden. Gerben kuste hem in zijn nek. Lars gooide zijn hoofd in zijn nek en liet Gerben zijn gang gaan. Gerben liet Lars even los en duwde hem een stukje van hem af. Hij bekeek hem van top tot teen en glunderde. Hij was mooi en deze middag helemaal van hem. Hij voelde zich ook bekeken en wilde zich ook helemaal geven aan deze jongen waar hij zoveel van hield. Ze lieten zich op bed vallen en trokken het dekbed over zich heen. Dicht lagen ze tegen elkaar, handen verkenden het hele gebied. Gerben voelde de hand van Lars om zijn hard geworden paal, en voelde hoe hij zijn voorhuid langzaam heen en weer liet gaan over zijn eikel. Hij was als in een roes, alles ging vanzelf. Hij maakte zich en beetje los en kuste zijn borst. Hij dwaalde langzaam af naar zijn buik, en draaide met het puntje van zijn tong om zijn navel. Hij voelde Lars in de lach schieten, het kietelde. Hij ging verder naar beneden en snoof de geur op van het kruis van zijn vriend. Hij likte met het puntje van zijn tong langs de harde paal van Lars. Die zuchtte diep. Hij masseerde zijn ballen met een hand en likte ondertussen langzaam door. Hij zette zijn lippen op de top van zijn pik en duwde met zijn mond de huid over zijn eikel. Hij zoog zachtjes op zijn eikel en liet langzaam alles verder naar binnen glijden. Lars kreunde. Gerben wist wat hij deed, hier had hij al zo vaak over gefantaseerd, nu ging het gebeuren. Lars draaide zich in bed en al snel voelde Gerben de zachte warme lippen van Lars om zijn harde kruis. Hij zuchtte. Tegelijk zogen ze zachtjes elkaar, en bewogen hun hoofd traag heen en weer in hetzelfde tempo. Gerben voelde de prikkeling in zijn hele paal en wist dat hij snel ging komen als dat zo door ging. Hij stopte even en draaide zich in bed om Lars een lange zoen te geven. Hij probeerde zijn eigen kruis te proeven in de mond van Lars. Langzaam kwam zijn kruis tot rust. Hij dwaalde weer af naar beneden en likte langs de harde paal van Lars. Die deed hetzelfde bij hem. Al snel kwam de tinteling weer opzetten toen zijn tong langs zijn eikel gleed. Hij deed hetzelfde bij Lars, ze maakten elkaar langzaam gek. Hij pakte zijn paal en zoog hem naar binnen. Met lange halen stimuleerde hij Lars zijn steeds harder wordende paal. Lars kreunde.
‘Ik kom zo,’ zuchtte hij, ‘niet stoppen nu.’
Gerben wist al een beetje hoe zijn zaad smaakte na die trekpartij op zolder en wilde nu alles hebben. Hij bewoog zijn hand traag lang de paal van Lars terwijl hij zachtjes op zijn eikel zoog. Lars begon zwaar te ademen, ineens hield hij zijn adem even in. Hij kreunde en zuchtte diep. Gerben voelde Lars even verstarren en voelde meteen daarna een warme golf zijn mond instromen. Hij likte langs zijn eikel en slikte. Lars kreunde en hijgde zwaar. Lars zoog door aan de harde paal van Gerben, hij wilde dat hij ook snel zou komen. Dat duurde ook niet lang. Gerben voelde de tinteling in zijn pik steeds heftiger worden. Al snel was het niet meer te houden. Hij kreunde en wilde Lars nog waarschuwen. Dat lukte niet meer. Hij zuchtte diep en voelde zijn zaad naar voren komen. Lars kreunde zachtjes toen hij de eerste golf in zijn mond voelde stromen, en zoog nog wat harder. Gerben voelde het puntje van zijn tong het laatste beetje van zijn eikel likken. Lars liet los en draaide zich. Hij trok Gerben dicht tegen zich aan en kuste hem lang. Gerben opende zijn mond en zocht de tong van Lars. Hij voelde en proefde zijn eigen zaad door hun monden glijden terwijl hun tongen alles verdeelden. Lars sloeg zijn been om Gerben heen en trok hem dicht tegen zich aan. Ze kropen weg in elkaars armen en keken elkaar diep in de ogen. Ze glunderden. Lars zei niets meer en nestelde zich tegen Gerben aan. Hij sloot zijn ogen en ademde langzaam, ontspannen. Gerben streelde door zijn haar, even dacht hij dat hij sliep. Lars was gewoon wakker en genoot van elk moment. Ze hadden nog de rest van de ochtend en de hele middag. Af en toe streelde een hand het lichaam van de ander. Dicht tegen elkaar, af en toe naar elkaar kijkend, lagen ze samen op bed.
‘Toch heb ik vannacht nog na liggen denken over dat gesprek van gisteren,’ zei Lars zacht.
‘Hoezo?’
‘Dat het niet uit te leggen is, waarom iemand op een jongen verliefd kan worden en de ander niet.’
‘Nee, ik denk dat het ook niet uit te leggen is. Waarom valt de een op blond en de ander op donker?’
‘Is net zo iets, ja.’
Gerben gaf hem een kus. ‘Zolang ik maar op jou val.’
‘Maar wat jij gisteren zei, dat je dit intenser beleefde, dat is toch geen reden, dat is gewoon een gevolg van de situatie.’
Gerben knikte. ‘Maar dat vind ik niet erg.’
Lars gniffelde. ‘Ik vond die vergelijking met die gesplitste werelden wel goed eigenlijk. Zo voelde ik het ook wel ongeveer.’
‘En nog af en toe wel, als ik op school met vrienden ben. Maar in mijn hoofd klopt het nu tenminste.’
‘Bij mij ook wel ja,’ fluisterde Lars en gaf Gerben een lange zoen. Gerben draaide Lars op zich en hield hem stevig vast. Hun tongen draaiden traag met elkaar. Lars streelde met zijn voet het been van Gerben. Hij voelde de hand van Gerben door zijn haar gaan, graaiende vingers onderzochten zijn hele achterhoofd.
‘En Marc wilde ook nog weten hoe we het deden,’ grijnsde Lars.
‘Ik vond jouw antwoord wel scherp,’ lachte Gerben.
Lars schoot in de lach. ‘Ja, maar het is toch ook zo?’
‘Hij keek wel erg verbaasd.’
Ze lachten met zijn tweeën. Ze stonden op en liepen naar de douche. Gerben draaide de kraan open en samen douchten ze, elkaars rug masserend.
‘Toch vraag ik me af hoe het verder zal gaan,’ zei Lars serieus.
‘Met ons?’
‘Ook. Maar met de rest. Iedereen op school, vrienden en zo.’
Gerben hield zijn hoofd achterover en liet het water over zijn gezicht stromen. Lars kuste zijn nek en kneep in zijn heupen. Hij trok hem dicht tegen zich aan.
‘Weet ik ook niet,’ zei Gerben nadat hij Lars weer aankeek.
‘Af en toe vraag ik me af hoe ze zullen reageren.’
‘Daar wil ik nog niet teveel over nadenken, Lars.’
Lars haalde zijn schouders op.
Gerben keek hem aan en kuste hem. ‘Niet teveel over piekeren.’
Lars glimlachte en kuste terug. Gerben draaide de kraan uit en droogde zich af. Lars volgde en samen liepen ze terug naar de slaapkamer. Lars liet zich op bed vallen.
‘Ik heb geen zin om iets aan te trekken,’ gniffelde hij.
Gerben dook naast hem en kroop tegen hem aan. Buiten begon het te regenen. Lars trok het dekbed over hen heen.
‘Veel te slecht weer om op te staan.’
‘Ik krijg anders wel honger,’ zei Gerben.
Lars keek hem lachend aan en duwde het dekbed weg. Hij stond op en zocht zijn kleren bij elkaar. Gerben ging op bed zitten en liet zich zijn kleren naar zich toe gooien. Zittend op bed trok hij zijn shirt aan en stond toen ook op. Hij trok zijn broek aan en zijn sokken en liep achter Lars aan naar beneden. Hij keek naar het warrige haar van Lars terwijl die onder hem de trap af ging. Hij glimlachte, zelf zou hij er ook wel zo uitzien. Lars trok in de keuken wat kasten open en zette wat borden op tafel. Hij stond voor de open koelkast toen hij zich omdraaide.
‘Wat wil je?’
Gerben haalde zijn schouders op.
‘Tosti?’
‘Lekker.’
Lars zette het apparaat op het aanrecht en stak de stekker in het stopcontact. Hij maakte wat tosti’s met ham en kaas en draaide daar nog even de pepermolen flink boven. Hij klemde alles in het apparaat en gaf Gerben een kus.
‘Paar minuutjes,’ zei hij en liep naar het toilet.
Gerben rekte zich een keer uit. Hij had een been opgetrokken en zijn voet op de stoel tegen zijn bil gezet. Zijn armen lagen om zijn been heen, zijn rug tegen de muur. Lars kwam terug de keuken in en keek even hoe ver de tosti’s waren. Hij pakte een bord en gooide de twee tosti’s met duim en wijsvinger op het bord. Hij likte even aan zijn vingers.
‘Heet?’ grinnikte Gerben.
Lars grijnsde en legde twee nieuwe op het apparaat. Hij sneed de twee andere doormidden en zette het bord op tafel. Hij ging tegenover Gerben zitten en maakte een gebaar met zijn hand.
‘Smakelijk,’ zei hij.
Gerben glimlachte en knipoogde naar Lars toen hij een hap nam. Hij ademde in met zijn mond een stukje open.
‘Heet?’ vroeg Lars spottend.
Ze lachten. Lars stond op en haalde de volgende tosti’s uit het apparaat.
‘Hierna nog meer?’
Gerben schudde zijn hoofd terwijl hij kauwde. Lars zette het bord weer op tafel en nam een hap. Hij trok de stekker uit het stopcontact en ging weer zitten. Zwijgend aten ze door. Lars stond daarna weer op en trok de koelkast open. Hij haalde er een fles cola uit en hield hem even omhoog.
‘Jij ook?’
‘Lekker,’ zei Gerben.
Gerben stond op en sloeg zijn armen om het middel van Lars terwijl die twee glazen vol schonk. Hij kuste hem in zijn nek. Lars sloot de fles, zette hem weer in de koelkast en draaide zich om. Ze kusten elkaar. Gerben opende zijn lippen en zuchtte. Lars reageerde meteen, hun tongen draaiden langzaam om elkaar heen. Lars liet zijn hand door Gerben’s haar glijden. Gerben trok hem dichter tegen zich aan. Hij legde zijn handen op de billen van Lars en kneep zachtjes. Hij voelde dat Lars er opgewonden van raakte. Bij hemzelf groeide er ook van alles. Zijn harde kruis zat strak tegen die van Lars aan. Ze bewogen hun heupen zachtjes heen en weer. Gerben voelde langzaam een kleine natte plek ontstaan in zijn broek.
‘Terug naar boven?’ fluisterde Lars zachtjes.
Gerben gniffelde en liet zijn hand tussen hen in glijden. Hij peuterde aan de knoop van Lars zijn broek en maakte hem los. Hij ritste de broek verder open en greep zonder omwegen naar de harde paal. De slaapkamer zouden ze niet meer halen. Het maakte Gerben ook niet uit. Lars begreep ook dat het geen nut had om de trap nog op te lopen. Hij maakte de broek van Gerben open en zocht snel een weg naar het middelpunt van Gerben’s opwinding. Ze kreunden. Gerben’s handen gleden over zijn heupen naar boven en nam het shirt van Lars mee. Lars liet hem los en strekte zijn armen naar boven. Zijn shirt viel op de grond, al snel volgde het shirt van Gerben. Ze pakten elkaar weer stevig vast, hun buik en borst dicht tegen elkaar. Ze zoenden elkaar, gevolgd door een zachte kreun van allebei. Gerben voelde de handen van Lars over zijn billen gaan, langzaam zakte zijn broek naar zijn enkels. Hij trapte met zijn voeten op zijn broek om hem helemaal uit te trekken. Zijn enkels bleven steken, ze gniffelden. Lars liet hem los, Gerben bukte om zijn broekspijpen van zijn voeten te trekken. Hij pakte de broek van Lars en hielp hem om deze snel uit te trekken. Lars leunde tegen Gerben, die leunde met zijn billen tegen de koude rand van het aanrecht. Het warme harde kruis van Lars drukte tegen zijn buik en tegen zijn eigen paal. Lars bewoog op en neer. Het tintelde in zijn kruis. Hun tongen draaiden overuren, handen waren overal. Lars zakte langzaam door zijn knieën en kneep in Gerben’s billen. Hij likte langs zijn harde pik. Gerben graaide door zijn haar en zuchtte. Dit voelde goed. Lars nam hem in zijn mond en draaide met zijn tong rondjes langs de rand van zijn eikel. Gerben kreunde. Lars zoog zachtjes, Gerben voelde de tinteling toenemen. Hij zakte ook langzaam door zijn knieën tot hij op zijn hurken voor Lars zat. Hij sloeg zijn armen om zijn nek en kuste hem. De deur van het keukenkastje koelde zijn rug. Hij zakte verder en ging op de grond zitten, zijn benen om Lars heen. Lars zat nog op zijn knieën. Langzaam gleden ze op hun zij en lagen even later op de koude vloer. Gerben draaide op zijn rug met Lars bovenop hem. Lars bewoog zich zo dat hun harde pikken tegen elkaar lagen. Hij begon zachtjes te rijden, ze gleden langs elkaar. Hij kuste Gerben en liet zijn tong doordringen in de mond van hem. Gerben’s adem blies door zijn neus tegen de wang van Lars. Met zijn tong gaf Gerben het ritme aan waarmee Lars hem aan het berijden was. Af en toe versnelde hij zijn draaiende tong en voelde Lars meteen sneller meebewegen. Hij sloeg zijn benen om Lars heen. Lars versnelde nog wat en man het ritme over. Hij kreunde. Met een snelle stoot zuchtte hij en hield even stil. Gerben voelde zijn warme zaad op zijn buik komen. Hij kneep in Lars zijn rug. Lars bewoog langzaam verder, Gerben concentreerde zich nu helemaal op zijn kruis. Hij begon tegen te stoten en voelde zijn orgasme opkomen. Hij kneep nog harder in de rug van Lars. Hij voelde de bekende tinteling opkomen, die tinteling waar hij nooit genoeg van kon krijgen. Hij stootte nog een laatste keer onder het warme lichaam van Lars en kwam klaar. De pik van Lars smeerde alles uit over zijn buik. Lars ontspande en lag zwaar op Gerben. Die streelde zachtjes over zijn rug en gaf hem een kus in zijn hals. Gerben sloot zijn ogen en ontspande. Hij bewoog zich even, de harde vloer drukte tegen zijn rug. Zijn lichaam werd langzaam kouder maar hij had nog geen zin om op te staan. Lars lag met zijn hoofd op de schouder van Gerben en kuste zijn nek. Zijn armen lagen langs Gerben’s lichaam. Hij tilde zijn hoofd op en keek Gerben in de ogen.
‘Ik krijg het koud,’ grinnikte Lars, ‘even naar boven?’
‘Is goed.’
Lars stond op en pakte de hand van Gerben. Hij trok hem omhoog. Ze raapten hun kleren bij elkaar en liepen de trap op. Gerben keek omhoog en zag de billen van Lars voor zich bewegen terwijl hij naar boven ging. Hij voelde hun vermengde zaad op zijn buik naar beneden lopen. Lars gooide zijn kleren in zijn slaapkamer op de grond en liep door naar de badkamer. Gerben deed hetzelfde. De douche werd aangezet en onder de waterstraal kropen ze dicht tegen elkaar. Een lange zoen volgde. Ze masseerden elkaars lichaam van top tot teen, met veel doucheschuim. De temperatuur van het water was hoog, er hing flink wat stoom in de badkamer. Gerben voelde zijn lichaam weer warm worden, de vloer van de keuken had hem flink afgekoeld. Hij liet Lars zijn gang gaan met zijn handen, zijn lichaam kwam helemaal tot rust. Hij werd er een beetje loom van, zijn gedachten waren nergens, hij voelde alleen maar de warmte van de douche en de strelende handen van Lars. Hij had zijn hoofd tegen hem aan gelegd. Langzaam bewoog hij zijn hoofd en streelde daarmee de wang en het oor van Lars. Ze hadden geen gevoel van tijd en hadden geen idee hoe lang ze onder de warme douche hadden gestaan. Lars draaide de kraan uit en pakte een handdoek. Hij stak zijn arm uit naar Gerben met een tweede handdoek en ze droogden zichzelf af. Lars pakte de hand van Gerben en nam hem mee naar zijn slaapkamer. Ze hielden elkaar vast en zoenden. Ze vielen op bed, ze lagen naast elkaar naar het plafond te staren.
‘Toch raar dat er zoveel kan veranderen in een korte tijd,’ zei Lars.
‘Hoezo?’
‘Nou, gewoon, toen ik op vakantie ging zat ik nog vol twijfels en nu niet meer.’
‘Ik ook niet.’
‘Maar jij zat toen net zoals ik met een hoop vragen.’
‘Jawel, maar ik wist al wel dat er iets was.’
‘Ik ook wel, maar ik kon het geen plek geven.’
Gerben glimlachte. ‘Zoals ik al zei, ik heb in twee werelden naast elkaar geleefd. Ik wist het wel, maar ik wilde het wegduwen.’
‘Ik vind het nog steeds een mooie vergelijking.’
‘Maar het klopt wel. Maar door jou heb ik eindelijk door hoe het zit.’
Lars gaf hem een kus. ‘Dank je.’
‘Ik weet nu wie ik ben en wat ik ben. Eigenlijk is dat gewoon mijn derde wereld, de twee eerste bij elkaar.’
Lars draaide zich op zijn zij en keek Gerben aan. ‘Ik ben het helemaal met je eens.’
Gerben keek even opzij en glimlachte.
‘En nu de rest nog,’ zuchtte Lars.
‘Hoezo?’
‘Gewoon, vrienden op school. Die weten nog van niets.’
‘Dat is bijzaak, Lars. Als we zelf maar weten wat we willen, en belangrijke vrienden weten het nu.’
‘Bij jou, ja, maar mijn vrienden hier in het dorp weten nog van niets.’
‘Komt wel.’
‘Hoe zou Annemiek reageren als ze het zou horen?’
‘Geen idee.’ Gerben werd stil als hij daar aan dacht.
‘Dat zit je wel dwars he?’
Gerben haalde zijn schouders op. ‘Een beetje wel ja.’
‘Ik ben blij dat je me toen op bent komen zoeken.’
‘Ik ook,’ gniffelde Gerben.
‘Nee, even serieus. Als je dat niet gedaan had, was ik nu nog net zover als toen. Ik zelf had het nooit durven doen.’
Gerben draaide zich op zijn zij en gaf Lars een kus op zijn wang. Ze knuffelden elkaar en lagen dicht tegen elkaar aan.
‘Ik laat je ook nooit meer gaan,’ zei Gerben.
Lars gaf hem een kus. Hun monden openden zich en ze dreven weg in een lange zoen. Ze voelden zich goed, gelukkig en op hun gemak bij elkaar. Niets kon er nog tussen komen. Wat er ook gebeuren zou, ze waren een eenheid geworden die de hele wereld aan kon. Samen zouden ze het wel redden. Samen hadden ze elkaar en zichzelf ontdekt, samen zouden ze de rest ook ontdekken. De derde wereld stond voor hen open. Wat er ook nog gebeuren zou in de toekomst.

© 2004 Oliver Kjelsson