Jeumig (deel 3)

Ik had mijn pc al vroeg aanstaan. Nog geen Peter. Die had waarschijnlijk nog werk te doen thuis. Ongeduldig werkte ik me ondertussen door mijn huiswerk heen, maar ik kon mijn hoofd er niet bijhouden. Het was bijna half drie toen hij online kwam. Mijn huiswerk was allang gedaan. Meteen zette ik mijn webcam aan, hij deed hetzelfde. Hij lachte naar me, ik lachte terug. Kus in de lucht. Dat gezicht, ik kreeg er nooit genoeg van.
‘Hey,’ typte hij.
‘Hey, missed you.’
Hij glimlachte, kuste weer richting mij.
‘Nog gewerkt vandaag?’ vroeg ik.
Hij knikte. ‘Veel campinggasten zijn vertrokken. Heb met de grasmaaier rondgereden.’
‘Nu eindelijk vrij?’
‘Huiswerk, maar dat kan straks ook nog.’
‘Ik ben blij je weer te zien.’
Hij glimlachte verlegen. ‘Ik jou ook. Ik wil je voelen.’
‘Kan helaas niet. Maar ik zou er veel voor over hebben.’
‘Ik heb aan je gedacht vanmorgen onder de douche.’
‘Ik ook. Was lekker.’
Hij lachte, maakte met zijn hand een aftrekgebaar. Ik knikte terug.
‘Jij doet het lekkerder dan ikzelf,’ typte hij.
‘Niet waar. Jij doet het lekkerder.’
‘Als we dat nog eens samen konden doen.’
‘Nu?’
Hij grijnsde. ‘Hier, en naar elkaar kijken?’
Ik knikte, hij schudde zijn hoofd.
‘Mijn ouders kunnen ieder moment om de hoek komen lopen. Andere keer. Beloofd.’
‘Hou ik je aan.’ Ik keek naar hem. ‘Wat ben je aan het doen?’
Hij grijnsde. ‘Wat denk je?’
Er groeide iets in mij broek. Ik gleed met mijn hand in mijn broek en kneedde mijn kruis.
‘Jij ook zie ik,’ las ik.
Ik lachte, hij knipoogde terug. Ik was hard, knoopte langzaam mijn broek los. Ik zag hem kijken, ik ging staan en liet snel mijn broek zakken. Hij lachte, maar bleef kijken. Ik trok me langzaam af, liet mijn eikel tevoorschijn komen en weer verdwijnen. Ik zag hem zuchten. Hij keek even rond, ging toen staan. Ik zag een flinke bult in zijn trainingsbroek. Een hand zat er in en ging in zijn broek op en neer. Plotseling trok hij de rand naar beneden en kreeg ik te zien wat ik zo graag weer eens wilde zien. Wilde vasthouden. Meteen trok hij zijn broek weer aan en ging zitten. Ik had het niet meer. Alles tintelde van de spanning, daarna trok ik samen. Het liep langs mijn hand naar beneden. Ik zocht een zakdoek en veegde mijn hand af terwijl ik ging zitten.
‘Cool,’ typte hij.
Ik glimlachte, zuchtte. Ik zag hem rondkijken. Daarna ging hij weer staan, ik zag zijn hand in zijn broek heen en weer gaan. Hij deed de elastische rand weer onder zijn kruis, trok door. Ineens ging zijn hand sneller en kwam hij klaar. Ik voelde bijna hetzelfde voor de tweede keer. Meteen was hij uit beeld, en kwam hij terug met zijn broek weer gewoon aan. Hij veegde zijn hand af aan een papieren zakdoekje, keek me glunderend aan en kuste naar me. Ik kuste terug.
‘Lekker om te zien,’ typte ik.
‘Super.’
Ik zag zijn moeder achter hem door het beeld heen lopen, hij knipoogde naar me. Hij had gelijk, dit was link. Maar zo ontzettend lekker.
‘Volgende keer als ik alleen thuis ben moet je online komen. Ik sms je dan wel.’
‘Is goed. Lekker.’
Hij knikte lachend. Ineens was het scherm weg. Ik keek verbaasd, maar na een paar tellen was hij weer terug. Webcam weer aan. Hij knipoogde naar me. Meteen daarna zag ik zijn moeder over zijn schouder meekijken. Ik snapte hem, even met een leeg scherm verder. Ik lachte, zijn moeder zwaaide naar me, ik zwaaide terug. Ze klopte hem even op zijn schouder, daarna verdween ze weer. Peter had een grote grijns op zijn gezicht.
‘Dat ging maar net goed,’ typte hij lachend.
‘Ik zag het.’
‘Beetje voorzichtig blijven.’
‘Ik kan niet wachten tot we een keer alleen thuis zijn.’
‘Ik laat het je wel weten.’
Hij keek even over zijn schouder, ik zag dat hij iets riep.
‘Ik moet afsluiten,’ typte hij.
‘Is goed,’ knipoogde ik.
Nog een laatste kus en weg was hij weer. Ik sloot af, had even geen zin meer om anderen te spreken. Ik had dorst en ging naar beneden. Mijn ouders zaten aan de tafel, ik dacht terug aan de moeder van Peter die naar me gezwaaid had.
‘Jullie krijgen de groeten van Peter en zijn moeder.’
Even een verbaasde blik.
‘Ik had hem net op msn, zijn moeder zwaaide via de webcam.’
‘Leuk,’ zei mijn moeder vrolijk.
Mijn vader glimlachte.
‘Hoe gaat het met ze?’ vroeg mijn moeder.
‘Goed,’ zei ik enthousiast, ‘het wordt langzaam rustiger, dit wekend zijn er veel campinggasten vertrokken, Peter is bezig geweest met grasmaaien, straks is de camping helemaal leeg.’
Het voelde heerlijk om er over te praten. Mijn ouders vonden het nog interessant ook. Ik pakte wat te drinken in ging bij ze aan tafel zitten.
’Leuk dat jullie zo contact kunnen houden,’ ging mijn moeder verder toen ik zat.
Ik knikte glimlachend.

In de pauze op school zaten we weer bij elkaar. Marloes zat dicht tegen me aan, zoals altijd, Linda en Kjeld zaten tegenover ons, op de grond. Jelle kwam aanlopen, en ging met een zucht zitten.
‘Alles goed?’ vroeg Marloes.
Jelle haalde zijn schouders op.
‘Hij heeft zijn punt voor Frans net terug gekregen,’ zei ik.
‘Niet goed?’
‘Ze zoekt me gewoon,’ mopperde Jelle, ‘zo slecht is mijn uitspraak niet.’
Ik lachte.
‘Ze moet mij altijd hebben, jeumigwijf.’
Ik lachte, de rest keek verbaasd.
‘Laat maar,’ zei ik, ‘leggen we nog wel een keer uit.’
Kjeld zat voor zich uit te staren. Linda stootte hem aan.
‘Laat gewoon zitten,’ zei ze, ‘dat gaat vanzelf over.’
‘Ik geloof er niet in. Hij is gek.’
We keken vragend hun kant op.
‘Ik ben Hendrik tegen gekomen gisteren,’ zei Kjeld voor zich uit.
Jelle en ik keken elkaar meteen aan.
‘En?’ vroeg Marloes.
‘Hij reed door. Maar die blik van hem zei genoeg.’
Jelle schudde zijn hoofd.
‘Zolang het daar bij blijft,’ zei ik. ‘Ik heb gehoord dat hij misschien op een booreiland gaat werken. Is hij iedere keer een paar weken weg.’
‘Als dat zou kunnen,’ zuchtte Kjeld. ‘Waar heb je dat gehoord?’
‘Broer van Martijn vertelde ons dat zaterdag.’
‘Iedereen praat er over,’ zuchtte Kjeld, ‘ik word er niet goed van.’
‘Dat komt omdat iedereen achter jou staat,’ zei Jelle.
Linda keek even naar ons. Ze glimlachte. Ze zat weer te denken. Ik wilde eigenlijk wel eens weten waar die vechtpartij nou over ging. Misschien zocht ik er wel teveel achter. De lessen begonnen weer. Kjeld liep naast mij mee naar binnen.
‘Ik zou willen dat je de schuur weer in mocht, zou een mooi signaal zijn voor iedereen,’ zei ik.
‘Alsjeblieft niet, dan wordt Hendrik alleen maar kwader. Je weet hoe hij is, Mark. Bovendien, ik zou toch niet gaan, denk ik.’
‘Niet?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Niks voor mij, die schuur.’
We glimlachten een keer naar elkaar, daarna ging hij een andere gang in. Ik keek hem nog even na. Aparte gast.

Wij waren er wel weer gewoon, die vrijdag. Ik had het naar mijn zin, het was gezellig. Even hadden we het idee gehad om bij mij thuis een film te gaan kijken, mijn ouders en zusje waren weg, maar ik was blij dat we toch gewoon naar de schuur waren gegaan. We stonden met een groepje aan de bar. Jelle had het grootste woord, er stonden een paar meisjes bij, ze lachten om zijn grappen. Hij glunderde. Ik zag mijn nichtje met haar buurjongen naar achteren lopen. Ze merkte dat ik haar volgde met mijn blik. Ze knipoogde een keer naar me met een grijns. Ik glimlachte maar terug. Mijn telefoon trilde in mijn broekzak. Berichtje. Dat moest Peter zijn. Ik draaide me een beetje van de rest weg, keek snel. Het was Peter, inderdaad. Ik klikte het berichtje aan en slikte.
“Ik ben alleen thuis de hele avond.”
Ik kreeg het warm. Als ik nu meteen weg ging dan viel dat wel heel erg op. Ik zag Jelle al kijken. Maar ik wilde naar huis. Ik moest naar huis. Ik typte snel een berichtje terug.
“Geef me een half uur, dan ben ik er.”
Ik verstuurde het snel en stopte mijn telefoon weer terug. Daarna werd ik stiller, voor een deel door het idee, maar ook een deel gespeeld. Marloes viel het als eerste op.
‘Wat ben je stil?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Beetje koppijn.’
Ze streelde een keer bezorgd over mijn rug. ‘Ga naar huis dan,’ zei ze.
Niet te gretig reageren nu. ‘Misschien.’
Ze knuffelde me een keer, bleef me vasthouden. Ik zei niet veel meer. Jelle had het te druk met zijn verhalen.
‘Ga naar huis,’ zei Marloes nog een keer.
Ik knikte.
‘Moet ik meefietsen?’
‘Nee, ik red me wel,’ zei ik zacht.
Ik stak mijn hand op naar de rest en vertrok. Jelle keek verbaasd, maar zei niets. Met een brede grijns racete ik naar huis. Ik zette mijn fiets in de schuur, deed de deur weer op slot en stormde de trap op. Ongeduldig wachtte ik tot mijn computer opgestart was. Peter was al online. Hij lachte naar me, ondeugend, aparte blik in zijn ogen.
‘Hey,’ begon hij, ‘ook alleen?’
Ik knikte naar de camera, glimlachte breed. Die blik in zijn ogen werd alleen maar aparter. Hij reed zijn stoel wat naar achteren, trok zijn shirt uit. Ik volgde, onrustig. Ik stond strak van de spanning, dit was raar. Hij lachte toen ik mijn shirt weggooide. Hij reed weer naar zijn toetsenbord.
‘Tegelijk?’
Ik grijnsde, reed mijn stoel ook naar achteren.
‘Niets meer typen nu,’ las ik.
Ik knipoogde. Ik ging staan, hij ook. Die grijns, dat lichaam. Hij knoopte zijn broek los, wachtte tot ik ook zover was. We keken even naar elkaar, ik greep de rand van mijn spijkerbroek en deed hem uit. Ik keek, zag hem bukken om zijn broek uit te doen. Daar stonden we, allebei in alleen nog een boxershort. Ik zag zijn erectie in zijn boxer staan, die van mij stond net zo strak. Hij trok zijn boxer erg traag omlaag, om me te treiteren. Ik deed er net zo lang over. Ik zuchtte, mijn hart klopte in mijn keel. Toen stond hij ineens naakt voor me. Hij was nog net zo mooi als altijd. Mijn boxer gleed langs mijn benen naar beneden en ik stapte er uit. Zo stonden we even, geen idee hoe lang. Hij kuste de lucht. Ik kuste terug. Ik pakte hem vast en begon me traag af te trekken. Hij glimlachte, deed hetzelfde en liep dichter naar zijn camera toe. Hij was nu vol in beeld, traag gleed zijn huid heen en weer. Daarna stapte hij weer naar achteren zodat ik zijn gezicht kon zien. Die blik in zijn ogen. Ondeugend, wild. Zo ver weg maar toch dichtbij. En zo bekend. Ik kende die blik van hem. Zo had hij ook gekeken na die eerste duik in dat bergbeekje. En de dag erna, op zijn kamer. Het was spannend, zijn ouders waren beneden bezig in het pension, druk, weinig kans dat ze naar boven zouden komen. Maar toch. Hij pakte me meteen vast toen de deur dicht was, trok me tegen zich aan. Ik kuste hem, hij zoende meteen terug. Zijn handen verdwenen snel onder mijn T-shirt, streelden mijn rug. Daarna ging hij uit. Ik wilde zijn huid tegen die van mij voelen, trok aan zijn polo, met het logo van het pension. Daarna was hij niet meer tegen te houden. Mijn broek zakte, met zijn handen die over mijn billen gleden. Ik was te verbaasd en te nerveus om iets te doen. Hij trok meteen ook zijn eigen broek uit, pakte me vast, drukte zich tegen me aan en liet ons op zijn bed vallen. Zwaar lag hij op me, gleed een beetje heen en weer. Ik keek even naar de deur, beetje in paniek. Hij glimlachte alleen maar. Hij greep tussen ons in, trok me af in een snel tempo. Ik staarde naar het plafond, mond half open. Dit was waanzinnig. Ik pakte hem, het duurde niet lang. Kon ook niet, veel te link. Hij had dezelfde grijns als nu, voor de camera. Ik opende mijn ogen weer en keek naar hem. Ik zag hem van zijn knieën tot zijn gezicht. Even stopte zijn hand, hij keek vragend naar mij. Ik knikte. Ja, ik was er ook bijna. Hij glimlachte, keek naar me. Zijn hand bewoog weer. Ik kwam eerst, met een kreun die hij niet kon horen. Hij glimlachte, ging sneller met zijn hand en kwam. Net zo hard als ik volgens mij. Zijn hand bewoog nog wat na, het laatste liep langs zijn hand naar beneden en langzaam kwamen we terug op aarde. Ik keek naar hem, zijn borstkast ging hijgend op en neer, hij grijnsde weer met die blik van hem. Ik ging weer zitten, leunde met mijn kin op mijn hand. Die glimlach ging de komende tijd niet meer van mijn gezicht af. Peter zat ook weer.
‘Je kijkt lief.’
Ik glimlachte verlegen. ‘Jij ook.’
‘Was je net niet thuis?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik zat bij vrienden.’
‘Ben je daar expres weggegaan omdat ik een berichtje stuurde?’
Ik knikte en zag hem lachen.
‘Vroegen ze niks?’
‘Ik heb gezegd dat ik hoofdpijn had.’
Hij lachte weer.
‘Maar toen ik jou zag was die meteen verdwenen,’ lachte ik en stak mijn tong naar hem uit.
‘Dit was super.’
‘Zeker,’ knikte ik.
Peter krabde een keer aan zijn schouder, veel meer zag ik ook niet van hem. Ik pakte mijn webcam, zette hem op een andere plaats en ging iets achteruit met mijn stoel. Met gestrekte armen kon ik nog net typen. Zijn ogen gingen wat verder open, daarna zag ik zijn beeld weer alle kanten op schieten. Kort daarna stond het weer stil. Ik zag hem, schuin van boven, zijn borst, zijn buik, zijn benen. Hij keek even schuin omhoog en knipoogde. Hij was zacht, lag schuin op zijn linkerbeen. Zijn ballen los tussen zijn benen in. Ik zuchtte. Hij was mooi. Zijn armen kwamen in beeld, af en toe kon ik nog een glimp van zijn kruis zien.
‘Jammer dat dit niet iedere dag kan.’
Ik ging wat voorover zitten. ‘Jammer dat dit niet in het echt kan.’
Hij knikte, keek een beetje triest.
‘Ga je vaak met vrienden uit?’ vroeg hij ineens.
Ander onderwerp, hij had nog gelijk ook. Ik typte een heel verhaal over de schuur. Hij vond het wel gaaf dat we dat hadden. Bij hem hadden ze wel een soort jongerenvereniging, die in het weekend altijd bij elkaar kwamen, maar dat was vanaf 16 jaar. Hij wilde er wel lid van worden, meer was er toch niet te beleven daar. Ik genoot van dit onzingesprek, het ging eigenlijk nergens over maar het voelde gewoon goed. Gezellig, lekker, vertrouwd. Ik kon bijna zijn stem horen. Ik kon mijn ogen niet van hem afhouden, gewoon door hoe hij daar zat, beetje onderuit, ontspannen, zicht op alles. Hij krabde er een keer aan, hij bewoog mee met zijn vingers. Weer dat gevoel door mijn buik. Dat wilde ik doen bij hem. Zachtjes kietelen, vasthouden. Ongemerkt krabde ik ook bij mezelf.
‘Helpen?’ las ik ineens.
Ik lachte, genoot van die grijns van hem. Krabde nog een keer. Ik voelde dat hij groeide. Peter bleef kijken, deed niets. Ik wreef mezelf weer hard, terwijl ik naar hem keek. Zijn handen lagen op de twee armleuningen van zijn bureaustoel. Traag zag ik het bij hem groeien. Met iedere beweging van mij kroop die van hem langs zijn been omhoog tot hij tegen zijn buik aan lag. Daarna hield hij het niet meer. Hij pakte hem vast, trok zijn eikel tevoorschijn. Ik liet die van mij los, bleef naar hem kijken. Hij trok zich verder af, die van mij schokte af en toe los van mijn buik. Ik ging hem nadoen, iedere beweging die hij maakte deed ik meteen na. Huid er overheen, huid er weer vanaf. Hij ging steeds sneller, ik ook. Zijn andere hand pakte zijn ballen vast en kneedde. Ik kneep bij mezelf, genoot. Ik zag zijn buik meebewegen met zijn snelle ademhaling. Hij trok zijn buik ver in, hield zijn adem vast zag ik. Daarna ontspande zijn buik weer en vielen de druppels er bovenop. Hij bewoog niet meer, zat naar mij te kijken. Ik kneep nog een keer flink met mijn linkerhand terwijl mijn rechter steeds sneller ging. Ik strekte mijn benen, spande iedere spier in mijn lichaam. Ik voelde het komen, hield vlak ervoor mijn hand stil. Daarna voelde ik het op mijn buik terecht komen. Ik keek weer naar het scherm, keek hem recht in zijn ogen. Ik smolt. Zuchtte. Ik keek op de klok, het werd al laat.
‘Ik mis je,’ stuurde ik.
Ik zag hem zuchten. ‘Ik jou ook.’
‘Mijn ouders kunnen zo thuis komen.’
Ik zag hem op de klok kijken en schrikken.
‘Is het al zo laat?’
Ik knikte lachend. We maakten ons schoon, trokken langzaam onze kleren weer aan. Hij stond helemaal in beeld, ik zag zijn kruis langzaam ontspannen. Ik genoot, daar werd die van mij niet echt snel kleiner van. Ik had mijn shirt aan, mijn broek trok ik half over mijn benen. Ik keek nog een keer, zag hem kijken en ging lachend zitten. Hij deed hetzelfde. Hij lag weer schuin op zijn been, ontspannen, net zo nagenietend als wijzelf.
‘Ik wou dat je weer vakantie had.’
‘Ik ook, maar dat duurt nog zolang.’
Ineens flitste er wat door me heen.
‘Ik heb een week vakantie in oktober.’
Hij glimlachte. Ik zocht snel de datum op en stuurde die door. Ik zag hem kijken en nadenken.
‘Ik heb dezelfde week, maar dan moet ik hier zoveel doen.’
‘Jammer. Hulp nodig?’
We keken elkaar tegelijk aan en dachten hetzelfde. Ik kreeg het warm, zo te zien aan zijn gezicht hij ook. Ineens keek hij verschrikt naar de deur van zijn kamer en trok zijn broek verder omhoog.
‘Mijn ouders komen beneden binnen. Ik moet afsluiten.’
Ik kuste naar hem. ‘Is goed. Ik ga aan je denken vannacht.’
‘Ik ook aan jou.’
Ik krabde een keer aan mijn kruis, hij lachte.
‘Dat doe ik in oktober wel hier voor jou.’
‘Ik ga het serieus vragen hier, of ik naar je toe kan komen.’
Hij glunderde. ‘Zou gaaf zijn.’
Ik zag dat hij iets riep naar zijn deur.
‘Ik moet nu echt weg. XXX’
Ik typte nog wat kruisjes terug, daarna sloot hij af. Ik trok mijn broek verder aan en zuchtte. Ik was vrolijk. Als we dat toch eens geregeld zouden kunnen krijgen.

‘Was het lekker?’ vroeg Jelle de volgende middag.
‘Wat?’
‘Niet zo schijnheilig, Mark. Gisteravond.’
Ik probeerde niet te glimlachen.
‘Alles gezellig in de schuur, jij krijgt een sms en ineens ben je weg “omdat je hoofdpijn hebt”. Daar geloof ik dus helemaal niets van. Dus; lekker op msn gezeten?’
Ik grinnikte alleen maar.
‘Man, wat ben ik jaloers op je.’
‘Ruilen?’ kaatste ik terug. Ik zat weer in een klein dipje, het was geweldig geweest de avond ervoor, maar daardoor miste ik hem weer meer dan ooit.
‘Graag. Geef d’r msn-adres maar.’
Ik keek hem even aan. Ook hij reageerde opgefokt. Het zat hem echt dwars.
‘He, Jelle, komt wel goed jongen. Gisteravond stonden er genoeg bij je, ze lachten om je en wat je zei.’
‘Ja, maar daar blijft het dan ook bij.’
‘Ja, hallo, ze gaan je niet meteen zoenen als je een goede grap verteld hoor. Wat wil je dan?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Weet ik veel.’
‘Armen om je heen?’
‘Zoiets,’ zei hij voor zich uitstarend.
‘Ahh,’ lachte ik en sloeg mijn arm om hem heen terwijl ik hem tegen me aan trok. Hij liet het gebeuren, hing even zwaar tegen me aan. Mijn hand lag op de grens van de mouw van zijn shirt en de huid van zijn arm. Ik rook dat hij dezelfde shampoo had als Peter, of toch in ieder geval bijna dezelfde. Mijn vingertoppen streken over zijn arm. Hij had stevige armen, sterk, maar een zachte huid, net als Peter. Wow, ho even. Ik kneep nog een keer en liet hem toen los.
‘Met wie zou je dat willen dan?’
‘Gaat je geen donder aan.’
‘Kan ik je ook niet helpen.’
‘Mark, laat zitten.’
‘Ik blijf net zo lang zeuren…’
‘Linda maar dat gaat niet want die heeft iets met Kjeld dus vergeet het nou maar,’ zei hij ineens snel achter elkaar.
‘Sinds wanneer heeft Linda iets met Kjeld?’
‘Dat zie je toch zo?’
‘Zij zegt van niet.’
Hij pakte me bij mijn kraag. ‘Je houdt hier je bek over he?’
‘Natuurlijk, wat dacht je dan. Jij zegt ook niets over Ulrike en die webcam, toch?’
‘Man, wat lijkt me dat gaaf.’
Ik lachte. ‘Even serieus nou, die twee hebben echt niets. Dat zie je. Op school, hier in het dorp. Zij is altijd in de schuur, hij nooit. Is ook niets voor hem, heeft hij me zelf verteld.’
Jelle keek me nog een keer aan. ‘Je overtuigt me niet.’
Ik lachte weer, aaide een keer door zijn haar. Stugger dan dat van Peter. Hmm.
‘Maar ze is leuk, Linda.’
‘Vertel mij wat.’
Ik lachte. ‘Laat het Marloes maar niet weten, die gaat meteen wat regelen.’
Hij keek me met grote ogen aan. ‘Nee, die vertel ik helemaal niks. Ik ben niet gek.’
‘Even in het dorp gaan kijken?’
‘Is goed,’ zei hij.
‘Misschien is Linda er ook wel.’
‘Lul, ik had jou niets moeten vertellen.’
Ik lachte.
‘Nee, even serieus, Mark,’ zei hij en pakte me vast, trok me tegen hem aan. ‘Bedankt.’
Ja, ho nou maar…

Later op de middag zag ik mijn ouders weer. Ik lag de avond ervoor al in bed toen ze thuis kwamen, en toen ik eindelijk weer opstond waren ze alweer weg.
‘He, jongen,’ zei mijn moeder lachend toen ik binnenkwam, ‘leef jij ook nog?’
Ik glimlachte.
‘Hoe was het gisteravond in de schuur?’
Daar gingen we weer. ‘Gewoon,’ zei ik, ‘ging wel. Ik ben op tijd naar huis gegaan. Heb nog even met Peter op msn zitten ouwehoeren.’
‘Hoe was het met hem?’
‘Goed, jullie krijgen de groeten.’
‘Leuk.’
‘We hebben nog zitten lachen, hij moet thuis werken in zijn herfstvakantie, ik heb aangeboden om hem te helpen.’
Het was er uit voor ik er erg in had. Mijn moeder lachte.
‘Moeten we je zeker even brengen?’
‘Ik kan ook met de trein.’
Ze keek me aan met een onderzoekende blik. ‘Jij meent dit.’
‘Zou wel gaaf zijn,’ zei ik voorzichtig.
‘Denk eens na, Mark, dat hele stuk alleen met de trein. Lijkt me geen goed plan.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Wat is er nou moeilijk aan om met de trein naar Zwitserland te gaan?’
‘Ik vind het een dom idee.’
Dat was duidelijk, discussie gesloten. Maar ik liet het er nog niet bij zitten.

Het was bijna komisch om te zien op school, Jelle die rond Linda hing. Viel het me nu pas op, of maakte hij er nou meer werk van omdat hij het mij verteld had? Ik had geen idee, maar als hij niet uitkeek dan had binnen de kortste keren Marloes het ook door en dan duurde het niet lang meer of hij had zekerheid. Of Linda zag het met hem zitten, of niet. Tot nu toe was ik de enige die het in de gaten had, leek het. Ik probeerde ondertussen maar gewoon te doen. Ik zat nog met de herfstvakantie in mijn hoofd, ik was er aan tafel tijdens het eten nog eens over begonnen en mijn vader had me alleen maar spottend aangekeken. Dat was wel duidelijk geweest. Die lieten me nooit gaan. Ik baalde ervan, al kon ik het eigenlijk zelf ook wel weten dat ze dat nooit goed zouden vinden. Ik had me mee laten slepen door het idee, maar als ik heel eerlijk tegen mezelf was moest ik toegeven dat het ook wel een idioot idee was. Zeker in hun ogen. Even had ik er nog aan gedacht om te vertellen waarom ik zo graag wilde gaan, maar dat idee zette ik maar snel weer uit mijn hoofd. Ik glimlachte. Om het idee dat ik het mijn ouders zou vertellen en om Jelle die zich belachelijk zat te maken. Uitslover. Linda lachte. Goed teken op zich. Maar zou ze er meer achter zoeken? Hij was haar typ toch helemaal niet? Ik kon het me niet voorstellen.
‘Wat keek je net in de pauze?’ vroeg Jelle toen we weer in de klas zaten.
‘Relax een beetje, je gedroeg je als een debiel.’
‘Meen je dat nou?’
Ik keek hem veelbetekenend aan een knikte overdreven.
‘Het heeft toch geen zin.’
Ik zuchtte. ‘Als je daar zo zeker van bent, laat het dan ook gewoon zitten.’
Hij staarde wat voor zich uit. Ik had het echt met hem te doen. Hij maakte zichzelf langzaam gek.

Ik mezelf ook. Dat kon ik niet ontkennen. Marloes vroeg nog aan me hoe het ging tussen Ulrike en mij maar ik heb haar niet verteld over het vakantie-idee of de webcam. Wat had het eigenlijk allemaal nog voor nut? We zagen elkaar ongeveer twee keer per week online, maar tot nu toe waren onze ouders gewoon thuis. Het is dus bij die ene keer gebleven. Peter had me gemaild dat hij het hele weekend weg zou zijn of druk thuis, dus dat hij niet online zou komen. Redelijk chagrijnig liep ik die vrijdag dus ook de schuur binnen. Iedereen was er. Mijn aandacht werd meteen opgeëist door de vaste groep meiden, ik moest er bij komen zitten. Tuurlijk, knuffel het lieve broertje maar. Het kon me ook niet meer schelen. Ik had het even nodig. Jelle bekeek het van een afstandje. Hij was vrolijk, ook weer voor het eerst in een paar dagen tijd. Waar was Marloes eigenlijk? Ik had haar net nog gezien, maar ik zag haar nu nergens meer staan. Ze zou toch niet? Om me heen werd druk gepraat, ik ging er helemaal in op. Marloes kon wel voor zichzelf zorgen. Jelle lachte. Flesje bier in zijn hand. Het zette het resoluut op de bar en bestelde meteen een nieuwe. Ging goed daar, zag ik wel. Ik wurmde me tussen de meiden uit omhoog, liep naar de bar en bestelde er zelf ook nog eentje. Mijn tweede, dat viel nog reuze mee. Jelle sloeg meteen een arm om mijn nek.
‘Gezellig vanavond,’ zei hij.
Ik lachte. ‘Hoeveel heb jij er al op?’
‘Vier.’ Hij zei het trots.
Ik keek even bedenkelijk. ‘Kijk je een beetje uit? Straks wil Linda nog meer en dan val je bezopen neer.’
‘Pfffsss,’ sliste hij net iets te lang, ‘die ben ik allang vergeten.’
‘Dat doe je snel,’ grinnikte ik.
‘Goed he? En als ze ineens toch wil, dan verander ik gewoon weer.’
Hij keek me aan en schoot in de lach. Ik lachte mee, schudde mijn hoofd een keer. Marloes kwam weer naar binnen. Ze wenkte me.
‘Dit geloof je nooit,’ zei ze toen ik bij haar was.
Ik volgde haar naar buiten. ‘Vertel.’
‘Dat meisje die met Jeffrey naar boven is geweest, stond net jankend buiten. Je raadt het nooit.’
‘Jawel, Jeffrey heeft haar gedumpt.’
‘Had je dat al gehoord?’
Ik keek haar een keer hoofdschuddend aan. ‘Nee, maar dat kon ik wel raden, zo is hij gewoon. Denk na.’
Ze keek even naar de grond.
‘Waag het niet om weer bij hem aan te klampen want dan laat ik je opnemen.’
Ze gaf me een flauwe glimlach. ‘Jij hebt mij altijd meteen door.’
‘Kijk uit met die lul,’ zei ik. ‘Ik meen het.’
Ze pakte me even stevig vast. Mijn hoofd zat tegen haar nek, ze was tenslotte een halve kop groter dan ik. ‘Je bent lief,’ fluisterde ze.
‘Ja, het is al goed,’ probeerde ik te lachen.
Ze streelde over mijn rug. ‘Meen ik.’
‘Marloes,’ zuchtte ik, ‘alsjeblieft. Doe normaal.’
Ik kreeg een kus op mijn voorhoofd. Inderdaad, zoals je bij je kleine broertje zou doen.
‘Mark? Stoor ik?’ Dat was de stem van Jeroen.
Ik lachte. ‘Nee, je redt me.’
Marloes lachte mee met Jeroen.
‘Kun je even naar binnen komen, het gaat niet helemaal lekker met Jelle.’
Ik keek naar de lucht. ‘Nee, he?’
Binnen zat Jelle op de grond tegen de bar, voor zich uit naar de grond te staren. Ik hurkte, legde mijn hand op zijn schouder.
‘Jelle, gaat het?’
‘Blja hoorl.’
Ik lachte. ‘Kom, zuiperd, ik breng je naar huis.’
‘Isss een goe ideej.’
‘Hoeveel heeft hij er op?’
‘Geen idee,’ zei Jeroen, ‘meer dan de drie die hij is komen halen. Hij zal nog wel het een en ander gekregen hebben.’
Ik pakte zijn handen en trok hem omhoog. Hij viel even tegen me aan maar bleef toen toch op zijn benen.
‘Gaat dat?’ vroeg Jeroen.
‘Zover is het niet. Ik ga eerst proberen of hij nog kan fietsen, anders lopen we wel. Komt ie zijn fiets morgen maar halen.’
Die fiets was geen goed idee. Dat gingen we nooit halen zonder 100 keer te vallen. Dan maar lopen. Arm om mijn nek, die van mij om zijn middel en lopen maar.
‘Hoeveel heb je er op, gek?’
‘Zess of so.’
Ik lachte om zijn dubbele tong. ‘Niet meer?’
‘Marrtijn haddun fles rrum onder sijn jass’
Dat verklaarde genoeg. Wankelend liepen we naar zijn huis. Dat duurde nog een hele tijd. Jelle ging niet meer zo snel. Halverwege moest hij nog een keer kotsen. Daar werd hij wonderbaarlijk wat nuchterder van. Hij liep tenminste wat rechter.
‘Llindaa lachte naar me.’
‘Je meent het. Gaaf man.’
‘Ze iss liev.’
‘Ja, Linda is lief.’
‘Molgen ga ik bellen.’
‘Bellen?’
‘Ja.’
Ik lachte.
‘Llinda. Ga ik molgen bellen.’
‘Slaap eerst maar even uit morgen. Kijken we dan weer verder. We zijn er. Geef je sleutel.’
‘Gellukkig,’ mompelde hij en graaide in zijn broekzak.
Alles wat er in zat viel op de grond, zijn fietssleutel, een zakdoek, pakje kauwgom. Zijn huissleutel had hij verbazingwekkend genoeg nog vast. Zal wel toeval zijn geweest. Ik stak de sleutel in het slot en draaide de deur open.
‘Jaaa, in een keer goed?’ riep hij lachend.
‘Ssst, niet zo hard, jeumigzak.’
Hij grinnikte. De deur van de huiskamer ging open en zij vader keek verbaasd naar ons.
‘Daar heeft er een geprobeerd zijn grenzen te verleggen,’ lachte hij.
‘Zoiets,’ grijnsde ik.
Zijn moeder kwam ook kijken, glimlachte.
‘Gaat het?’
‘Ik gooi hem wel op zijn bed. Lukt wel.’
‘Niet even helpen?’
‘Nee,’ zei ik, ‘lukt wel. Gekotst heeft hij onderweg al.’
Samen stommelden we de trap op. Hij viel op zijn bed, ik trok hem zijn jas uit, zijn shirt. Ik knoopte zijn broek los, trok zijn schoenen uit en daarna aan de pijpen zijn broek naar beneden. Zijn boxer gleed mee, even lag hij naakt voor me. Niet eens zoveel anders dan Peter. Slik. Ik trok hem zijn boxer weer aan en gooide zijn dekbed over hem heen.
‘Zie je morgenmiddag wel weer.’
‘Gha je nog terrug naar de zchuur?’
‘Ja, ik moet wel, daar staat mijn fiets nog, lul.’
‘Doejje Llinda de groete?’
‘Ja,’ lachte ik, ‘doe ik. Lig je goed zo? Nog een nachtzoentje?’
Hij glimlachte en strekte zijn armen naar me uit. Voor ik het wist trok hij aan mijn shirt en kuste hij me. Recht op mijn mond.
‘Je bent lieff.’
‘Ja, dank je wel,’ slikte ik.
Ik deed het licht uit, sloop de kamer uit terug naar beneden. Ik stak nog even mijn hoofd om de hoek van de kamerdeur.
‘Volgens mij slaapt ie al. Als hij morgen in paniek is, zijn fiets staat nog bij Jeroen.’
Zijn vader lachte weer. ‘Bedankt, Mark. We gaan zo nog wel even bij hem kijken. Welterusten straks.’
Ik stak mijn hand een keer op en ging. Zijn ouders waren een stuk relaxter in die dingen, vergeleken bij die van mij. Dit had ik niet moeten flikken, dan had ik weken niet meer naar de schuur mogen gaan. Ik stak mijn handen in mijn jaszakken en wandelde terug. Het was nog behoorlijk koud. Bedankt Jelle. Ik zag hem weer voor me, naakt op zijn bed. Voelde zijn kus weer. Jeumig.
Straks Linda de groeten doen, niet vergeten.
© 2007 Oliver Kjelsson